Για πότε ξημέρωσε;
Ζηλιάρη ήλιε γιατί μάζεψες τα αστέρια μου;
Τώρα που θα ‘χω να ξορκίζω τη μιζέρια μου;
Για πότε ξημέρωσε;
Στα τόσα κενά μου, να με στείλεις γιατί βιάστηκες;
Το όνειρο γλίστρησε… κι εσύ ούτε που νοιάστηκες!
Για πότε ξημέρωσε;
Πώς να το αντέξει τόσο φως η γκρίζα ζωή μου;
Πόσο καλά είχα βολευτεί μέσα στη σιωπή μου…
Για πότε ξημέρωσε;
Ξέρεις πως μόνο στα σκοτάδια βρίσκω την ουσία;
Ξέρεις πως οι ακτίνες σου καλύπτουν τη μαγεία;
Πάλι ξημέρωσε…
Για να σου κρυφτώ θα θολώσω τη βιτρίνα μου.
Ώρα να μπω ,ήλιε, ξανά στην καραντίνα μου…
Copyright © : gkou
