Ευχή σε ένα πεφταστέρι...

[mantinada]

Μια ευχή τώρα κάνω,
πεφταστέρι μου εσύ,
να μου φέρεις εκείνον
που ζητώ στη ζωή...

Δε με νοιάζει αν θα 'χει
σπίτια, δόξα, λεφτά.
Συντροφιά να τον έχω
σε καλά και κακά...

Κι αν σε δρόμους μεγάλους
έχει τώρα χαθεί,
φώτισε μονοπάτι,
στις σκιές μη βρεθεί...

Είν' η Αγάπη Αλήθεια,
δως του τρόπο να δει
πως ποτέ η συνήθεια
σε καλό δε θα βγει...

Και σου υπόσχομ' αστέρι,
θα προσέξω πολύ,
πίκρα, πόνο και δάκρυ
δίπλα μου δε θα τα βρει...

Τις καρδιές μας θα καίει
Έρωτας αληθινός
κι οι Ψυχές μας λουσμένες
πάντα μέσα στο Φως...

Άκουσέ με αστέρι,
μακριά του πονώ,
μόνο πλάι του ξέρω
τη χαρά πως θα βρω...

Κλείνω τώρα τα μάτια
και προσμένω ξανά
τη στιγμή που θα νιώσω
τα γλυκά του φιλιά...

[kuiper]

Ακόμα ένα μπράβο Μαρία μα δεν έχω άλλα, μπράβο δηλαδή κι’ εσύ γράφεις διανθίσματα.
Πάντως ξέρω τον οδοιπόρο γιατί σε διαβάζω κι’ αλλού που γράφεις και δεν υπάρχουν σκιές, αυτός ξέρει το δρόμο αν η θάλασσα έχει.
Έχω την αίσθηση πως αυτό εδώ το έγραψες πριν δυο περίπου χρόνια ή κάνω λάθος.

[mantinada]

Καλησπέρα Γιάννη,
αργοπορημένη η απάντηση στο σχόλιό σου αλλά θα με συγχωρέσεις φαντάζομαι...
Μόλις επέστρεψα απ' τη δουλειά βλέπεις...

Για να ξεκινήσω λοιπόν, ένα ακόμα ευχαριστώ για τα λόγια σου (λές να ξεμείνω κι εγώ σαν κι εσένα;  )
Όσο αφορά τη χρονική περίοδο τώρα, τι ώρα έκανα την ανάρτηση; 10.15' περίπου σήμερα το πρωί...
Το έγραψα στις 9.30' σήμερα. Κάπως μου βγήκε έπειτα από κάτι που έγραψε ο "Νεφελοβάτης", σου έχω μιλήσει γι' αυτόν...
Θα ήθελα πάντως να μου πεις πως σου βγήκε η διετία...

Προς το παρόν,
καλή σου νύχτα...

Μαρία Κ.