Μια στάλα Έρωτα...

[mantinada]

Μια στάλα Έρωτα κι απόψε θα κυλήσει
σ' ένα σεντόνι έρημο και μοναχό,
οφθαλμαπάτες της μορφής σου θα γεννήσει
για να χαθώ μες στο κορμί σου το ζεστό...

Λειψές οι μέρες δίχως τα φιλιά σου,
σκοτάδι γύρω και παλεύω να σωθώ,
και τι δε θα 'δινα για μια αγκαλιά σου,
για έν' ακόμα τρυφερό σου "Σ' αγαπώ"...

Λίγος ο χρόνος πριν ξανά εμείς βρεθούμε,
πολύς ο πόνος που είμ' ακόμα μακριά,
σαν δυο ψυχές που 'γίναν ένα θα ενωθούμε,
ξανά στους ώμους θα καρφώσουμε φτερά...

[Aganippi]

Καλησπέρα Μαράκη,

   Ρεαλιστικότατη απεικόνιση συναισθημάτων. Με τρείς λέξεις η ουσία της άποψης μου. Πόσο δύναμη έχει να γράψεις " Και τι δε θα 'δινα για μια αγκαλιά σου" άλλη τόση δύναμη δίνει στην ανάγνωση ή την ακοή. <...Για ένα ακόμα τρυφερό σου σ'αγαπώ..." κι εδώ η νοσταλγία κλέβει την παράσταση. Η δύναμη του έρωτα - έστω αυτή η σταλιά - σφρίγος ζωής.

Να είσαι καλά Μαράκη...

Καλό Απόγευμα!

[kuiper]

Μια στάλα έρωτα. Λίγο μα δυνατό.


(Από τα πρόχειρα νυχτερινά μου 17/8/08)
        Και τι δε θα ’κανα.   

Και τι δε θα ’κανα αν μ’ αγαπούσες
με το τραγούδι της ψυχής σου αν με μεθούσες
να ’σουν η μούσα μου κι’  εγώ ο μελωδός σου
στις στροφές της ζωής η επωδός σου.

Και τι δε θα ’δινα
για μια γωνιά στη σκέψη του μυαλού σου
να μαγγανέψω να γευτώ
την αύρα του κορμιού σου.

Να ’σουν απτός αντικατοπτρισμός
στην έρημο του νου μου
να ’σουν εξάντας μπούσουλας
το πολικό αστέρι τ’ ουρανού μου.

Να ’σουνα φάρος οδηγός
και στα ορμίσματά μου
άστραμμα στα σκοτάδια μου
στα νεφελώματά μου.

Και τι δε θα ’δινα
αδήριτος φρουρός της ύπαρξής σου να ’μουν
οι οραματισμοί σου σε μένα να ταιριάζουν
τ’ απόκρυφα σου αισθήματα ν’ αγρεύω
στο μπρίο σου να χάνομαι
με των ματιών σου το εξπρές να ταξιδεύω.

Και τι δε θα ’κανα
μια νύχτα αν ξυπνούσα
κι’ έβρισκα μπογιαντίσματα
χνάρια πως σε φιλούσα.     

[Neikos]

ακρως ερωτικο....
μου αρεσε αυτο που διαβασα

[mantinada]

Aganippi μου,
πολύ το χαίρομαι που σε βλέπω εδώ,
μιας κι εκτιμώ πολύ τα δείγματα της δικής σου γραφής...
Με τιμά πραγματικά η παρουσία σου...

Γιάννη μου,
μια στάλα είναι αρκετή κατακλυσμό να φέρει...
Έχω διαβάσει σε δημιουργίες άλλων μελών τα ποιητικά σου σχόλια
και ήταν ευχάριστη η έκπληξη όταν κι εδώ αυτό αντίκρισα...

Neikos,
όταν διαβάζω πως σ' αρέσει κάτι που γράφω αισθάνομαι πολύ όμορφα,
είναι που ξέρω πως σχολιάζεις με κάθε ειλικρίνεια και όταν κάτι σε προβληματίσει
δεν το αφήνεις ανείπωτο...

Να είστε καλά και οι τρεις,
καλό σας απόγευμα (όσο μπορεί να είναι μια τέτοια μέρα)...

[MISTREATED]

Μαntinada, ακόμη ένα απο τα ωραιότατα γραπτά που μας χαρίζεις. Πονεμένο , όπως τα περισσότερα που ευαίσθητοι άνθρωποι γράφουν , με προσμονή για το καλύτερο στο τελευταίο τετράστιχο.

[mantinada]

Να είσαι καλά MISTREATED,
τα λόγια σου πάντα με σκλαβώνουν...

Την καλημέρα μου!