Συλλογή ποιημάτων για το Χαμόγελο του Παιδιού

[ilianthos-Kanlis]

Κάντε τις μπόμπες σας ψωμί

Κάντε τις μπόμπες σας ψωμί
και τις οβίδες γάλα,
γιατί της μάνας το βυζί
δεν κατεβάζει στάλα.

Δώστε μολύβια στα παιδιά
βιβλία και σβυστήρα,
να σβύσουνε απ΄τη ζωή
της φτώχειας τους τη μοίρα.

Να ζωγραφίσουν στα χαρτιά
ήλιους και γαλαξίες,
ν΄ανθίσουν τα χαμόγελα
στις φτωχοσυνοικίες.

Δώσετε τόπο στην οργή,
το δίκιο να περάσει,
κι άλλη σε τούτηνε τη γη
μανούλα να μη κλάψει.

Ενα σας πούμα δυο σχολειά,
δυο στελτ τρεις συνοικίες,
βγάλτε τ΄αποθημένα σας
και γίντε Σαμαρείτες.

[rakenditos]

Ένας πόλεμος στα δάση

προοοοοοοσοοοοοοοοχηηηηηηηη

-----ταρατατζούμ-τατζούμ!!!-----ταρατατζούμ εν-δυό!!
-----ταρατατζούμ -εν δυό!!!-----ταρατατζούμ-τατζούμ!!!

Σ' 'ένα δάσος μες στη ζούγκλα με τα δέντρα τα πολλά
μαζευτήκαν σ' ένα μερος κάποιο βράδυ μυστικά

-----ταρατατζούμ-τατζούμ!!!-----ταρατατζούμ εν-δυό!!
-----ταρατατζούμ -εν δυό!!!-----ταρατατζούμ-τατζούμ!!!

Απ την μία τα μερμήγκια περπατούσαν στη σειρά
στη παρέλαση πηγαίναν και φωνάζαν δυνατά

-----ταρατατζούμ-τατζούμ!!!-----ταρατατζούμ εν-δυό!!
-----ταρατατζούμ -εν δυό!!!-----ταρατατζούμ-τατζούμ!!!

Απ' την άλλη ελεφάντων άκουσα οχλοβοή
κι είδα να κινάν το βράδυ και εκίινοι κατά 'κει

-----Ωποποπο-Κακό!------Δε θα σωθεί -κανείς!!
------Αν είσαι μέρμηγκας-----πως να αντίσταθεις!!

Τραγουδούσαν οι ελεφάντοι και κουνούσαν την ουρά
νόμιζαν πως θα νικήσουν και ετούτη τη φορά

-----Ωποποπο-Κακό!------Δε θα σωθεί -κανείς!!
------Αν είσαι μέρμηγκας-----πως να αντίσταθεις!!

Και τα έρημα μερμήγκια συνεχίζαν και αυτά
τα χεράκια τους χτυπούσαν και φωνάζαν δυνατά

-----ταρατατζούμ-τατζούμ!!!-----ταρατατζούμ εν-δυό!!
-----ταρατατζούμ -εν δυό!!!-----ταρατατζούμ-τατζούμ!!!

Μα ένα μερμηγκάκι τόσο δεν σκεφτόταν όλα αυτά
μια βολτα μες στο δάσος του φαινόντουσαν απλά

-----ταρατατζούμ-τατζούμ!!!-----ταρατατζούμ εν-δυό!!
-----ταρατατζούμ -εν δυό!!!-----ταρατατζούμ-τατζούμ!!!

Το φεγγάρι , την λιμνούλα και τα δάση που περνούν
δεν ακούει το καημένο τι ειν αυτά που τραγουδούν

-----Ωποποπο-Κακό!------Δε θα σωθεί -κανείς!!
------Αν είσαι μέρμηγκας-----πως να αντίσταθεις!!

'Εφτασαν λοιπόν μιαν ώρα σ'ένα ξέφωτο αδειανό
συννεφάκι στον αέρα κάλυψε τον ουρανό

-----Ωποποπο-Κακό!------Δε θα σωθεί -κανείς!!
------Αν είσαι μέρμηγκας-----πως να αντίσταθεις!!

Των βημάτων τους η σκόνη γέμισε για τα καλά
των μερμήγκων τα ρουθούνια που φωνάζαν δυνατά

-----ταρατατζούμ-τατζούμ!!!-----ταρατατζούμ εν-δυό!!
-----ταρατατζούμ -εν δυό!!!-----ταρατατζούμ-τατζούμ!!!

Και ως σμίξαν μες στο βράδυ οι αντίπαλοι στρατοί
το μερμήγκι μας ρωτάει τι του είναι οι χοντροί

----Ειν οι χοντροί -εχθροί!!----Κι έλεφαντο-πόνηροι!!!
----Κι όλο οπως περπατούν---- πάνω μας να!πατούν!!!

Μα δεν ήξερε το έρμο τι σημαίνει το "εχθροί"
του φανήκαν λιγο αθώοι και αστείοι οι χοντροί

---Ωποποπο-Κακό!---Να είσαι τάχα κει!!!
---Μέσα στον πάνικο---την ανατάραχη!!!

Φώναξε κι ο αρχηγός τους σε αυτούς π ακολουθούν
τις πατούσες μας μερμήγκια άλλο δε θα γαργαλούν

-----Ωποποπο-Κακό!------Δε θα σωθεί -κανείς!!
------Αν είσαι μέρμηγκας-----πως να αντίσταθεις!!

Το μικρό μας το μερμήγκι τ' άκουσε λοιπόν αυτά
και με μια φωνούλα τόση σταματάει τον καβγά

---Μόνο μισό-λεπτό!---Τι θέλεις να μας πεις??
---Κάτι το τόσο απλό!!---κάτσε να το σκεφτείς!!

Βρέθηκε λοιπόν η λύση στου μικρού μας το μυαλό
τον ακούσαν γύρω όλοι και τους βγήκε σε καλό

-----ταρατατζούμ-τατζούμ!!!-----ταρατατζούμ εν-δυό!!
-----ταρατατζούμ -εν δυό!!!-----ταρατατζούμ-τατζούμ!!!

Ελεφάντοι και μερμήγκια απο τότε παν μαζί
στην καμπούρα των γιγάντων και ο μέρμηγκας μας ζεί

---Ωποποπο-Κακό!!!---Σώσε με αν μπορείς!!
---Απ την φαγούρα αυτή!!!---Μέρμηγκα να χαρείς!!!

Έτσι ούτε τα μερμήγκια τους χοντρούς πια γαργαλούν
και εκείνοι σαν περνάνε πια μερμήγκια δε πατούν

----Ω τι χαρά-κι αυτά!---Να ναι γιορτή-σωστή!!
----Δεν ειναι πια-εχρθοί,---μερμήγκια και χοντροί!!!

Έτσι κλείνει μια ιστορία πέρα ως πέρα αληθινή
που μου είπαν ένα βράδυ με το σι και με το νι

---Δε ξέρω τι να πω,---κι ούτε αμα μπορώ
-να το πιστέψω αυτό----οσ' όμως προσπαθώ

ποτέ μη πολεμώ και κάτι πιο σωστό
στα σίγουρα θα βρω να μάθω να αγαπώ!!!

[rakenditos]

Η σκατζοφίλη μου

Στο Παγκράτι , στην Αθήνα
ζούσε μια σκαντζοχοιρίνα

σε μια κούτα μ ' air condition
λουξ και limited edition

και μας χάζευε κρυμμένη
μες στα γέλια λιγωμένη

τους ανθρώπους που περνούσαν
κι όλο τρέχαν και αργούσαν

και σκεφτότανε πως πρέπει
κάποιος να μας επιβλέπει

να μας βάλει σε μιαν τάξη
να μας κάνει πιο εντάξει

και αποφάσισε να γίνει
η αρχή αυτή εκείνη

και αρχίζει να διατάζει
μες στο σκέρτσο και το νάζι

"τα αμάξια πρέπει πρώτα
να βαφτούνε σαν καρότα

και τα σπίτια σας τα γκρίζα
καστανόξανθα ως την ρίζα

να 'ναι πράσινοι οι δρόμοι
να φυτέψουμε και βρώμη

στην Ακρόπολη απο κάτω
γιασεμάκι μυρωδάτο.

Για ν'αλλάξουμε τους τρόπους
στους σκουντούφληδες ανθρώπους

την Μεγάλη Αταξία
θ' αναγάγουμε σε αξία

και σας λέω να το δείτε
πως μια μέρα θα εκπλαγείτε

καθώς όλα θα αρχίζουν
να γυρνάνε και ν 'ανθίζουν..."

και ως κουνούσε την ουρά της
φουντωμένη απ' την χαρά της

δίνει μια πάνω στην κούτα
η μικρή μου Σταχτομπούτα

και ξυπνάει απ' τ' όνειρο της
σ' άλλο χρώμα απ' το κακό της

που 'ταν όνειρο και πάλι
ξαναξύπναγε ρεμάλι

που ήταν πάλι μοναχούλα
στην Αθήνα η καημενούλα

κι έτσι αγουροξυπνημένη
χασμουριόταν γλαρωμένη

και κοιτούσε όπως πρώτα
στης μητρόπολης τα φώτα

τους ανθρώπους που περνούσαν
κι ολο τρέχαν και αργούσαν

μες στην κούτα της κρυμμένη
κι αισθανόταν τοοοοοοοοοοοοοοοοοοσο ξένη...

[rakenditos]

Superhero

Κοίταξε με τον καημένο
μες στην έρημο δεμένο
σε δυο ράγες περιμένω
το επόμενο το τρένο

Μην φοβάσαι - τι να κάνω?
θα επιζήσω κι απο πάνω
στο επόμενo το πλάνο
κουμαντάρω αεροπλάνο

Το κασκόλ μου ανεμίζει,
μπρος η έλικα γυρίζει
κι' αν ο διώκτης μου νομίζει
τον αγώνα πως κερδίζει

μ' ενα μάτσο δυναμίτη
του την φέρνω του αλήτη
και γυρίζω πάλι σπίτι
να σουβλίσω τον Tweety

μα με πιάνει η γιαγιάκα
σαν τον πόντικα στην φάκα
κι έχει αλήθεια τόση πλάκα
να ακούω την ατάκα

("είσαι πολύ κακός γατούλης!")

έτσι πάει το παιχνίδι
με σκοτώνουν κι όμως ήδη
με το φίλτρο του δριύδη
ξεκινώ το πιστολίδι

μην ρωτάς πως θα τελειώσει
κι' αν κανείς μας θα γλιτώσει
μάθε εν πάση περιπτώσει
πως αξία έχει η γνώση

να γελάς με την καρδιά σου
και σε κάθε πάθημα σου
ν' αγαπάς την συμφορά σου
και ν' απλώνεις την χαρά σου

σε φιλώ τώρα και πάλι
ξαναρίχνομαι στην πάλη
ωχ!...μου κόψαν το κεφάλι
μα για σένανε χαλάλι

μου αρκεί μια κόλα ούχου
να το κάνω πάλι γιούχου

να 'μαι πάντοτε στην πένα
περιμένοντας τα τρένα

γεια χαρά και να θυμάσαι
άλλο πια μην μου φοβάσαι

στο 'πα είμαι ήρωας μικρούλα
και τον έχω τον μπαμπούλα!!!

[ΧΩΡΙΑΤΗΣ]

Τα χρόνια της νιότης

Τα χρόνια της νιότης
δεν μας μιλάνε
δεν μας χαρίζουν
ένα γιατί
μόνο τα ζούμε
δεν μας ρωτάνε
και τα θυμόμαστε
για μια ζωή

τα χρόνια της νιότης
είναι φεγγάρια
αστέρια ολόλαμπρα
ήλιος χρυσός
μας ταξιδεύουν
μέρες και βράδια
όμορφα χρόνια
γεμάτα φως

τα χρόνια της νιότης
δεν μας πουλάνε
κι αν μας μεθάνε
με άπλετο φως
πάνω στους ώμους
μας κουβαλάνε
μέχρι να φύγουν
και γίνουν καπνός.

[Gregori]

Τώρα

Όταν στη ζωή δεν έχεις
ότι θέλεις κι' αγαπάς
τότε μάθε ν' αγαπάς
καθε τί που ζεις και έχεις.

Η ζωή είναι ωραία
κι όταν είσαι μοναχός
κι όταν είσαι με παρέα.

Όταν δε μπορείς να κάνεις
ότι θέλεις κι αγαπάς
τότε μάθε ν' αγαπάς
οτιδήποτε κι αν κάνεις.

Η ζωή θα είναι ωραία
αν μπορείς ορθός να πας
ως την ώρα τη μοιραία.

Έφυγε το παρελθόν
τ' αύριο είναι το τώρα
φρόντισε στην κάθε ώρα
να 'σαι πάντοτε παρών.

Η ζωή μας είναι ωραία
και θα γίνει πιό καλή
όταν ζούμε με πυγμή
κάθε τωρινή στιγμή
σαν να είναι η τελευταία.

[rakenditos]

Νανούρισμα

Γυρίζει...γυρίζει...
Τραγουδάκι και αρχίζει
ένα γέλιο να ανθίζει
σαν φιλάκι κι αρμενίζει
στα ματάκια σου κι ελπίζει
να ταν λέει να ορίζει
τον σκοπό που σε κοιμίζει
σου γελάει κι όπως γυρίζει
σταματά και ξαναρχίζει...

Γυρίζει..γυρίζει...
Τραγουδάκι και αρχίζει
κάποιο ξόρκι ζωγραφίζει
διώχνει κρύβει κι εξορίζει
ότι άγριο θυμίζει
τον κακό που σε φοβίζει
σαν στοιχειό και τον γκρεμίζει
σταματά και ξαναρχίζει
σαν αέρας να γυρίζει...

Γυρίζει...γυρίζει...
Κι έτσι η νύχτα αυτή αρχίζει
με ευχές να πλημμυρίζει
ο ουρανός μας και γεμίζει
μ'αστεράκια και αγγίζει
τ' όνειρο σου έτσι αρχίζει
"σ' αγαπώ" να ψιθυρίζει
με δυο λέξεις νανουρίζει
σε κοιτάει και ξαναρχίζει

"σ' αγαπώ" να ψιθυρίζει...
Σταματά και ξαναρχίζει
σαν αέρας να γυρίζει...
Γυρίζει...

[ilianthos-Kanlis]

Μη περιμένεις.

Άδικα περιμένεις να πλήξει
το μίσος σου
την χαρά της καρδιάς μου.

Πετάει στις φυλλοσιές
στους κισσούς τα βράδια,
επιστρέφει και φωλιάζει
στα κλαδιά της δικιάς μου
της μυγδαλιάς της ολάνθιστης.

Σου επιστρέφω
το μίσος σου
οδοιποπώ στη στράτα μου
και κρατάω αγνή σαν παιδιού
την καρδιά μου.

[kuiper]

Είναι ωραίο ν’ αγαπάς

Ψυχή μου μη βαρυγκωμάς
και ας πονάς
όπως μαρτύρησε ο χριστός
κι’ αν μαρτυράς
μη σταματάς να τραγουδάς
είναι ωραίο ν’ αγαπάς.

Ότι κι’ αν σου ’καναν μη προσπαθείς
το πως εκδίκηση να βρεις
με το χαμόγελο να προσπερνάς
είναι ωραίο ν’ αγαπάς.

Κι’ αν σου ’κλεψαν τα όνειρα σου
και σου μαυρίσαν τη χαρά σου
εσύ κακία μη κρατάς
είναι ωραίο ν’ αγαπάς.

Κι’ αν σε πληγώσαν με τα κάλπικα φιλιά
και δηλητήριο σε πότισαν σταλιά σταλιά
εσύ ψυχή μου να γελάς
με τα μινόρε της αυγής να τραγουδάς
είναι ωραίο ν’ αγαπάς.

[ΓΙΩΡΓΟΣ Τ.]

Γενέθλια

Σήμερα στα γενέθλια
τα πρώτα της ζωής σου,
όλοι είμαστε χαρούμενοι
γιορτάζουμε μαζί σου.

Να γίνεις άνθρωπος σωστός
σου ψέλνουμε με πάθος,
να είσαι αποφασιστικός
μην κάνεις κάνα λάθος

Εμείς θα είμαστε εδώ
για πάντα στο πλευρό σου,
το δρόμο θα σου ανοίγουμε
να βρεις το ριζικό σου.

Ελπίζω να σε αγαπούν
όλοι σαν μεγαλώσεις,
ούτε να σε στεναχωρούν
μήτε να τους πληγώσεις.

Γιατί μικρέ αφέντη μου
άνθρωποι είμαστε όλοι,
λάθη πολλά θα κάνουμε
στης γης το περιβόλι.

Μοιάζει η ζωή μωράκι μου
δύσκολη σαν τη ζούμε,
όμως εμείς για 'σένα 'ναι
πάντα θα προσπαθούμε.

Τις πέτρες απ' το δρόμο σου
να κάνουμε χορτάρι,
να μη χτυπάν τα πόδια σου
σαν σβήνει το φεγγάρι.

Γιατί μέσα στη σκοτεινιά
θα είμαστε το φώς σου,
ο φίλος,ο πατέρας σου
η μάννα και ο αδερφός σου..

[SEIRINE]

Τα τερτίπια του καιρού

Τι γαλάζιος ουρανός
στέκει κι ο ήλιος λαμπερός,
μα νά, δυό σύννεφα ζυγώνουν
και αρχίζουν να μαλώνουν...

Και απο την πολύ την πάλη
αρχίνησε βροχή μεγάλη,
και όλοι τώρα σπίτι μπαίνουν
και οι ομπρέλες όλες βγαίνουν...

Καταφτάσαν και οι ανέμοι
για να δούνε τι συμβαίνει,
και μαζί μ'ένα σωρό
συννεφάκια στήνουν χορό...

Τι φωνές,τι φασαρία
λυγίζουν δέντρα απ'τη μανία,
και οι ανθρώποι φοβηθήκαν
στα ζεστά τους τώρα ντυθήκαν...

Πω,πω,πω,έρχονται για δές
οι αστραπές και οι βροντές,
σίγουρα θα γίνει σαματάς
φουντώνει ολοένα ο καβγάς...

Σκοτείνιασε και ο ουρανός
κι ο ήλιος στέκετε βουβός,
ποιόν να πρωτοηρεμίσει
τον καυγά να σταματήσει;..

Ο ήλιος άλλο δε μπορεί
το κεφάλι του πονεί,
το φεγγάρι πάει να φωνάξει
και τ'αστέρια να ανάψει...

Το φεγγάρι σαν προβάλλει
τρέχει τάξη για να βάλει,
τ'αστεράκια του μαζέυει
και ευθύς τα συμβουλέυει:

"Ενα τραίνο σχηματίστε
και ένα τόξο για ράγες στήστε,
να τους πάω όλους πίσω
και κανένα μην αφήσω"...

Τα χρυσά τα αστεράκια
σαν μικρά καλά παιδάκια,
τον μπαμπά ακολουθούνε
και τις συμβουλές του ακούνε...

Δε περνάει πολύ ώρα
και να σου σπίτι είναι όλοι τώρα,
θέλουν να ξεκουραστούν
και μεμιάς να κοιμηθούν...

Ησύχασε και ο ουρανός
τι τραβάει και αυτός,
ήπιε πέντε ασπιρίνες
για ν'αντέξει τις τσιρίδες...

Σαν ήρθε πάλι το πρωί
ο ήλιος δίσταζε να βγεί,
μα σαν είδε ησυχία
έλαμψε απο ευτυχία!...

[Gregori]

Κοιμήσου

Κοιμήσου φως μου, θα 'μαι εγώ
φύλακας άγγελος σου
για να σου πλέκω όνειρα
απ' το προσκέφαλο σου.

Κοιμήσου Ηλιαστέρι μου,
στον ύπνο σου χαρούλες
να φτερουγίζουν απαλά
όπως οι πεταλούδες.

Σε κήπους ανθοφόρετους
και σε παχιά λιβάδια
να σε προσμένουν οι χαρές
και να σε ραίνουν χάδια.

Μην τύχει και μου φοβηθείς
στον ύπνο σου απάνω,
θα ξαγρυπνώ καμάρι μου
το Φόβο να προφτάνω.

Θα τον ταΐζω ζάχαρη
μελόνερο θα στάζω
μ' ένα φιλί κι ένα σταυρό
θα σε καθησυχάζω.

Κοιμήσου συ ψυχούλα μου
στο Φόβο δε δειλιάζω
για το καλό σου μάτια μου
τα πάντα θυσιάζω.

Κοιμήσου να 'ναι η ζωή όπως και τ' όνειρο σου
να 'ναι βαμπάκι ο δρόμος σου μέλι το ριζικό σου,
συντρόφισσες σου οι χαρές και να 'μαι ο άγγελος σου.

[ilianthos-Kanlis]

Τα παιδιά ζωγραφίζουν τον Ήλιο

Τα παιδιά ζωγραφίζουν στη τάξη
έναν ήλιο λαμπρό σ΄ένα τάσι,
θα τον δώσουνε λεν΄στη κυρία,
θα μοιράσει η δασκάλα βραβεία.

Θα τον βάλουν ψηλά σ΄ένα κάδρο,
για να διώξουν ως είπαν το μαύρο,
τις ψυχές των ανθρώπων να φέξει
βάψε ήλιους απόψε Αλέξη.

Τα παιδιά ζωγραφίζουν το θόλο,
τ΄ουρανού του γαλάζιου το φόντο,
ο δικός σας ο ήλιος να τρέξει,
ουρανούς βάψε απόψε Αλέξη.

Κρέμαστον και αυτόν στο ταβάνι,
τα γαλάζια κανείς να μη φθάνει,
κι αν ο ήλιος σας κάποτε φέξει
άλλος Κόσμος μικρέ μου θα πνεύσει.

Θα μοιράσει η κυρία βραβεία,
σας αξίζει ολονών μας η μνεία,
βάψε ήλιους δικούς σου Αλέξη
του καθένα η ζωή να χωρέσει.

[ΧΩΡΙΑΤΗΣ]

Οι άνθρωποι πάντα ξεχνούν

Όλου του κόσμου τα παιδιά
έχουν τα ίδια μάτια
μέσα τους καθρεπτίζονται
οι μνήμες των μεγάλων

μα οι άνθρωποι δεν πρέπει ξεχνούν
δεν πρέπει να ξεχνούν
τον χρόνο να μοιράζουν
το μέλλον προετοιμάζουν
για τα παιδιά να ζούν

[ilianthos-Kanlis]

Τα παιδικά μου χρόνια.

Όταν κάποιοι οδηγούσαν πατίνι
και στο σπίτι τους τρώγαν ταχίνι,
εγώ είχα ένα τσέρκι στο δρόμο,
τίποτα άλλο δεν είχα στον κόσμο.

Το δικό μου ψωμί η μπομπότα,
σιταρίσιο ψωμί μονάχα τα φώτα,
δέκα δράμια χαλβά ή θρεψίνη,
χρόνια δύστυχα μέσα στη δίνη.

Μελοβούτυρο έτρωγε η Βέτα,
ζαχαρόνερο εγώ πάνω στη φέτα,
δύο άνισοι Κόσμοι Χριστέ μου
μα ακόμη υπάρχω καλέ μου.

Δύο αυγά μια δραχμή στο μπακάλη
για να πάρει η μάνα μου λάδι,
το χαλβά,τις ελιές,τη θρεψίνι,
βερεσέ στο ντεφτέρι του Μίμη.

Η δική μου ζωή ένα τόπι
και αυτό από ράκη του Φώτη,
κι άμα άντεξα ως τώρα Χριστέ μου
σε εσένα το οφείλω καλέ μου.

[Vasilis P.]

Αναβοσβήνει ο ουρανός

Μια χειμωνιάτικη βραδιά
η άνοιξη ανασαίνει
κι ό,τι σκιρτάει στις καρδιές
απόψε τις ζεσταίνει.
Αναβοσβήνει ο ουρανός
αστέρια μες την πόλη
βρήκε η σκοτεινιά το φως
η αγάπη αγκυροβόλι
-
Μια λάμψη από Χριστούγεννα
πλημμύρισε το σπίτι
μια άγια νύχτα η ανθρωπιά
ντύθηκε τον πλανήτη
Αναβοσβήνει ο ουρανός
η ελπίδα ξημερώνει
σαν ένας φάρος μαγικός
που τ΄όνειρο ζυγώνει.
-
Σαν έρθει απόψε ο μικρός
Χριστός με το φεγγάρι
θα ‘χω γραμμένη μια ευχή
στο δέντρο για να πάρει.
Ν’ αναβοσβήνει ο ουρανός
και τ’ άστρα τα θλιμμένα
Σαν παιδικά χαμόγελα
να λάμπουν...
στολισμένα

[Gregori]

           ΧΑΜΟΓΕΛΑ

Χαμογέλα στο μήνυμα κάποιας ελπίδας
χαμογέλα στον ήλιο κι ας είναι χλωμός
στο βαθύ το σκοτάδι κι εκεί χαμογέλα
το χαμόγελο είναι πηγή του φωτός.

Χαμογέλα να είναι η ζωή σου γιορτή
Από μέσα βαθιά την καρδιά χαμογέλα
Με χαμόγελο δέξου την κάθε αρετή
Οταν νοιώθεις θλιμμένος τραγούδα και γέλα.
Γαληνεύει το σώμα, το νου, την ψυχή
Ενα φρέσκο χαμόγελο' κι από την άλλη
Λαχταρά του μυαλού σου η κάθε πτυχή
Αλλο ένα χαμόγελο' πάλι και πάλι.

Τη ζωή σου ξαπόστασε μ' ένα ταξίδι
στην πηγή των χαμόγελων, στις ξενοιασιές'
η χαρά και το γέλιο να σου 'ναι στολίδι,
μακρυά σου τα σύννεφα κι οι μοναξιές.

[ilianthos-Kanlis]

Όταν μετρούσα τ΄ αστέρια.

Όταν ήμουν παιδί,
τα αστέρια μετρούσα
κι έψαχνα τη ροή
και ξανά αρχινούσα.

Ένα-δύο,επτά,
δεκατρία,σαράντα,
μα τη Πούλια συχνά
τη ξεχώριζα πάντα.

Κι έλεγα στην γιαγιά:
Κοίτα πώς με κοιτάζει...
και γελούσε η γιαγιά
καθιστή στο πρεβάζι.

Ένα-δύο,εννιά,
δεκαπέντε,πενήντα,
ήξερα να μετρώ,
κάπου ως τα εξήντα.

Και γελούσε η γιαγιά
κι έγνεφε το Φεγγάρι,
εκεί ειν΄ο Χριστός
μου 'λεγε κάθε βράδυ.

Κι 'έκανα το σταυρό
και στα ουράνια κοιτούσα,
να με δει ο Χριστός,
τα δυο χέρια κουνούσα.

Και γελούσε η γιαγιά
και μου φώναζε άτι,
τέτοιονε εγγονό
να ΄χαν έλεγε κι άλλοι.     

[x-versous]

Μητέρα

Είναι τόσο ζεστά στην  αγκαλιά σου μητέρα.
Μυρίζεις όμορφα, όπως πάντα.
Δεν φοβάμαι τίποτα.
Πιστεύω μητέρα!

Αυτή η αγκαλιά είναι ότι πιο μοναδικό στον κόσμο.
Εκατομμύρια εικόνες περνούν απ` το μυαλό μου,
καταπράσινα λιβάδια και πολύχρωμες πεταλούδες.
Χτυπήματα στα γόνατα,
που γιατρεύτηκα με λίγο ιώδιο.
Και την ζεστή αγκαλιά σου.

Καλοκαίρια που με κράταγες σφιχτά
γιατί φοβόμουν την θάλασσα,
που δεν ήξερα μπάνιο.

Αλλά και τώρα που σε βλέπω στα όνειρα μου
και τώρα που μου λείπεις,
πόσες φορές δεν ζήτησα την ζεστή αγκαλιά σου,
μια αγκαλιά, που μου λείπει, όπως σε τόσα παιδιά,
που δεν σε έχουν μητέρα.

Για αυτό σου γράφω μητέρα,
θέλω να κάνεις για εμένα αυτό,
που έκανες όταν ήμουν μικρός,
να γράψεις ένα γράμμα στον άγιο Βασίλη,
να του πεις πως ήμουν ένα καλό παιδί φέτος
και για δώρο, αν μπορεί να μου φέρει μια αγκαλιά,
για κάθε παιδί που δεν την έχει.

Χρόνια πολλά μητέρα,
με αγάπη ο γιος σου.

[ilianthos-Kanlis]

Στιμόνι εσείς,υφάδι εμείς.

Πάρτε από μας υπομονή
κι από το χτες μας προσμονή,
κι ελάτε μαζί να πάμε.

Βάρκα μας πλώρη και κουπί,
το αύριο μας που θα ρθεί
κι όλα καλά θα πάνε.

Με το δικό σας το παρόν
και το δικό μας παρελθόν,
λευκό το μέλλον θα ΄ναι.

Όρσα υψώστε μας πανιά,
βάζουμε εμείς τη τιμονιά,
κιόλλας το πλου αρχινάμε.

Στιμόνι εσείς,υφάδι εμείς,
χαλί να στρώσουμε τη γης
κι ας μη το συζητάμε.

Ενώνουμε το παρελθόν
με το δικό σας το παρόν,
κι όλα καλά θα πάνε.

[Stergios Kourou]

Ελπιδοφόρος
   
θα' ρθει μια μέρα μ' ένα ξύπνημα γλυκό
να ζωντανέψει της καρδιάς τα παραμύθια
που θα 'χω μάθει της ψυχής το υλικό
όπως στα όνειρα μου, να πετώ στ' αλήθεια

θα 'ρθει μια μέρα που η ανάσα θα τρυγά
τις ευωδιές από της μνήμης τα θαμμένα
και η σοφία μου με λόγια ακριβά
θα τα στοιβάζει στης ζωής μου τα δοσμένα

θα 'ρθει μια μέρα που θα ζήσω αληθινά
ότι λησμόνησα στη θύελλα της πόλης
λίγη γαλήνη που δεν βρίσκω πουθενά
να με χαϊδέψει δίχως άρωμα φορμόλης

θα 'ρθει μια μέρα που θα μάθω να κοιτώ
σαν ευλογία κάθε μαύρη μου κατάρα
πως κάτι έμαθα να λέω κι απ' αυτό
βήμα στο βήμα σαν να μάθαινα κιθάρα

[ilianthos-Kanlis]

Άμα Χριστέ μας ξαναρθείς.
(Ο Χριστός με τη ταχεία)


Άμα Χριστέ μας ξαναρθείς
φόρα την πανοπλία,
γιατί αλλιώς τώρα στη γη
σκοτώνουν τα θηρία.

Τώρα μετράνε τα κουμπιά,
τίποτα δεν γλυτώνει,
με ένα πάτημα Χριστέ
ο Κόσμος τελειώνει.

Φόρα την πανοπλία σου,
βάλε και το γελέκο,
το κράνος το αλεξίσφαιρο,
αν ειν΄ναι έλθεις φέτο.

Αλλιώς σκοτώνανε παλιά,
αλλιώς σκοτώνουν τώρα,
κι άμα σκοτώσουν και εσέ
θα τα σωριάσουν όλα.

Γιόμισ΄η γη μας τρωκτικά
κι ανήμερα θηρία,
κάνε Χριστέ μας βιαστικά
κι έλα με την ταχεία.

[Takamine]

ΝΑ 'ΜΟΥΝΑ ΞΑΝΑ ΠΑΙΔΙ

Ας ήτανε και μένα η ζωή
να αρχινούσε ξανά απ' την αρχή
να 'μουνα παιδί με τα γαλάζια
να πέταγα τις βραδιές απ' τα πρεβάζια

Ας ήτανε και μένα η ζωή
μια τρεχάλα, μια πνοή
να 'μουνα παιδί με τα παιχνίδια
κι όλο να γυρνώ στα ίδια.

όταν ήμουνα κι εγώ παιδί
είχα όνειρα μπογιές μενεξεδί
μα ήμουνα αδέξιος ζωγράφος
και μεγάλωσα, ιδού το λάθος.

όταν ήμουνα κι εγώ σαν εσένα
όλες μου η μέρες ξέφρενη πιένα
αχ! πόσο θα 'θελα να 'μουνα παιδί
στης μαμάς την αγκαλιά στοργή.

[gianisa]

Αγάπη απ' το φεγγάρι

Θα αρμέξω αγάπη απ' το φεγγάρι
και την καρδιά μου θα κάνω σαν σφουγγάρι
να ραντίσω όλη από ψηλά τη Γη
να αγαπήσει αδελφός την αδελφή

Θα κλέψω αγγέλων φως από τον Ήλιο
και θα ξυπνήσω όλη την Υφήλιο
να μοιραστούν μ' αγάπη οι τυφλοί το φως
για μια φορά να πουν ... δόξα σοι ο Θεός

Θα πάω στην Πούλια και τον Αυγερινό
για λίγο να αφήσουνε τον Ουρανό
να παίξουνε με τα μικρά φτωχά παιδιά
που δεν γελούν δεν ξέρουν τι θα πει χαρά

Με θυμό θα πάω μέχρι και τον Άρη
και επιτέλους θα του πω να δώσει χάρη
να σταματήσουνε οι πόλεμοι στη Γη
ν' αγαπηθούν του κόσμου οι λαοί
Γ.Α

[ilianthos-Kanlis]

Μάρτη έβαλα στο χέρι.

Είμαι ένα μικρό παιδάκι,
ψάχνω τη δική μου την Ιθάκη,
ποιός θα μου τη βρει ;

Δυο φτερά ποιός θα μου δώσει,
αν πετάξω θα με σώσει,
κάνω προσευχή.

Μάρτη έβαλα στο χέρι,
καλοκαίρι να μου φέρει
η άσπρη η κλωστή.

Ψες το βράδυ στ΄όνειρο μου
πέταξα μ΄ένα φτερό μου,
έγινα πουλί.

Πήγα βρήκα τη χαρά μου,
την Ιθάκη τη δικιά μου
και τη θαλπωρή.

Μάρτη έβαλα στο χέρι,
καλοκαίρι μ΄έχει φέρει,
η άσπρη μου κλωστή.