Θα κοιμηθώ στα γόνατά σου δυο βραδιές,
Και θα τρέξω στα όνειρά σου δυο στιγμές,
Ίσως δειλά να μ’ αγκαλιάσεις να μου πεις,
Πώς δραπετεύεις στα παιχνίδια της ζωής!
Μακριά να φύγεις να σωθώ,
Δεν θέλω πια να σ αγαπώ.!
Εγώ είμαι σαν την ανεμώνα,
Ανθίζω μόνο το χειμώνα!
Δεν μου είναι ανάγκη το όνειρό σου,
Στην έρημο είμαι όμως το νερό σου.
Άφησε με στο λαιμό σου να κυλήσω,
Τους κλόουν ποτέ μου δεν αφήνω πίσω.
Μακριά να φύγεις να σωθώ,
Δεν θέλω πια να σ αγαπώ.!
Εγώ είμαι σαν την ανεμώνα,
Ανθίζω μόνο το χειμώνα!
Όσο κι αν θες κλόουν ποτέ δεν θα γίνεις,
Στάσιμος στα συντρίμμια θα παραμείνεις.
Οι κλόουν παιδιά κάνουν να χαμογελανε,
Αντίθετα με σένα τους άλλους δεν γελάνε.
Μακριά να φύγεις να σωθώ,
Δεν θέλω πια να σ αγαπώ.!
Εγώ είμαι σαν την ανεμώνα,
Ανθίζω μόνο το χειμώνα!
