Για ένα αμπάρι φρούτα κάψαμε τις ελπίδες μας
να γυρέψουμε την τύχη μας.
Οι φλόγες γλύψαν το κορμί σου κι' εγώ ευθύς έτρεξα
να χορέψω πάνω τους.
Γνήσιος πυροβάτης, σαγηνευτής των πρόστυχων ματιών
σου, άδραξα την ευκαρία και γέρασα μαζί σου.
Πέρα απ' τον χρόνο, πέρα απ' τον φράχτη των μαλλιών σου,
πρόσεξα τα πάντα ανθισμένα γεράνια.
Πετροβόλησα μια συστάδα που κινούταν
απειλητικά, κατάφερα ευτυχώς να οπισθοχωρήσω.
Μια αυγή μόνο θα μάθει, πού κρυβόμουν στο
σκοτάδι, πληρωμένος για το κακό που σού 'καμα προχθές.
Γεράσαμε, πια βλέπω ολοκάθαρα την ζωή μου
να προβάλεται σε κουρέλια, σε βρώμικες πλατείες.
"Χαίρεται", να σας φωνάξω, "ξέρετε μήπως έναν γιό
με δύο χέρια, δύο μάτια κι ένα πόδι"?
Πρόσεχε που πατάς μιξιάρικο και θα μου χαλάσεις
το όμορφο χορτάρι μου, κι αν ήξερες πόσο μου πήρε για νά 'ναι μπλέ
Παράθυρα ζήλεψα να δω, παράθυρα για να παραβγώ
στο τρεχαλητό των σκέψεων που τρέχουν στην ζωή μου.
Κι απόψε θα παρηγορηθώ ευχαρίστως με δυό
αναμνήσεις που δε κάηκαν στο κορμί σου επάνω.
Βλέπω την ζωή μου απ' ένα βουνό ψηλά, κουρασμένος
γύφτος που αδυνατώ να ανέβω τρεις βράχους πιό πάνω.
Κάποτες
υ.γ.1 επειδη θεωρω οτι εξαπατησα αρχικα τον εαυτο μου και υστερα εσας καθως με το "[...]" απεκρυψα ενα κομματι του εργου μου... οχι και τοσο αρεστο απο μενα... αλλα τελικα δε πρεπει να εθελοτυφλουμε...
υ.γ.2 ρακενδυτε δε μπορεσα να διαγραψω ολο το ποιημα καθως αυτο απαγορευτεται απο τους κανονες του φορουμ
