Αγαπητή Γεωργία,
Σαρκαστική και άμεση,
ακόμα μια φορά,
το στίγμα σου παράθεσες,
να αλλάξει η φορά!
Τα λές μεστά και αληθινά,
μαχαίρι τους βυθίζεις,
και για τις κουφιες λέξεις τους,
θυμώνεις, σιχτιρίζεις!
Στάσου και πάλεψε πολύ,
όπως και τώρα κάνεις,
και φτυσ' τους αλητήριους,
στα μούτρα και δεν χάνεις.
Αντίθετα σαν παραχθεί,
θυμός κι οργή κι απόθεμα μεγάλο,
μια ώρα αρχή(ί)τερα θα ρθεί,
αυτό το κάτι το καλό, το κάτι παραπάνω!
V.
