Δυο μπεγλέρια σ΄ένα χέρι.
Μια καρδιά πώς να χωρέσει
στην δική σου τη καρδιά,
που την έχεις διαιρέσει
και μια τρίτη δεν χωρά.
&
Είναι κρίμα,είναι κρίμα
και αμάρτημα κακό,
η καρδιά μου ναν΄ το θύμα
και εσύ το φονικό.
&
Η ψυχή σου πώς το αντέχει,
δύο σχέσεις να κρατάς,
να μας παίζεις σαν μπεγλέρι
κι από πάνω να γελάς.
&
Είσαι όμορφη κι ωραία
κι από χρήματα φυσάς,
στην δική σου τη παρέα
ψαξ΄αυτά που αγαπάς.
&
Δυο μπεγλέρια σ΄ένα χέρι
θα σου πέσουν κατά γης,
θα σου σπάσουνε οι χάντρες
και μια σώα δεν θα βρεις.
&
Μια καρδιά πώς να χωρέσει
στην δική σου τη καρδιά,
ποιός μπορεί να την σχωρέσει,
που δυο αθώες τυραννά.