Χωρίς να ξέρω το γιατί, από τότε που ήμουνα πολύ μικρός (πολύ πριν πάω νηπιαγωγείο), είχα τρέλα με τις κιθάρες. Όποτε περνούσα με τη μητέρα μου ή με τη γιαγιά μου (ή με οποιονδήποτε συγγενή) έξω από κάποιο περίπτερο που πουλούσε πλαστικές κιθαρούλες, έπρεπε οπωσδήποτε να μου πάρουν μία! Είχα γίνει συλλέκτης από τα γεννοφάσκια μου δηλαδή
!
Όταν έκλεισα τα 4 κάποιον μακρινό Μάη, στα γενέθλιά μου ο παππούς μου μου έκανε δώρο τη πρώτη μου
πραγματική κιθάρα, μια κλασσική τριών τετάρτων
!
Τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους, οι γονείς μου με γράψανε στο Εθνικό του Νέου Ηρακλείου και, αυτό ήταν!
