Στην πύλη βρήκα πόρτα ανοιχτή
Και στην μοναξιά αγάπη
Έτσι μου παν είναι κάθ’ αρχή
Και κάθε τέλος κρύβει μια απάτη.
Κι είναι η άνοιξη μια εποχή
Λένε κρατάει περίπου ενενήντα μέρες
Όπως και το ψέμα βγάζει ενοχή
Έτσι όλα βυθίζονται σε μακρινούς αστέρες.
Πόρτες που ανοίγουν και κλείνουν,
εποχές που κρατούν λιγότερο απ' όσο θα θέλαμε,
ενοχές που δε λένε τελειώσουν,
αγάπες κι απάτες...
"Ότι αξίζει πονάει... κι είναι δύσκολο"
Να είσαι καλά,
Μαρία.