Είναι χίλια μυστικά που εγώ καλά κρατώ.
Τρέμω μήπως από τον καημό μαρτυρηθώ…
Μέρες σα θεατής που απλά κοιτώ,
βράδια που οι πληγές στήνουν χορό.
Μα, ποτέ δε λύγισα κι ας πόνεσα πολύ.
τις νύχτες έκλαιγα μονάχος σαν παιδί,
θηλιά που με έπνιγε τα πως και τα γιατί…
Μα ποτέ δε σκέφτηκα ν’ αλλάξω εαυτό
να γίνω ψεύτικος και να συμβιβαστώ,
όλα όσο πίστεψα να τα απαρνηθώ.
Είναι λόγια που δεν τόλμησα ποτέ να πω,
για όλα αυτά που με πληγώνουν να εκδικηθώ.
Πάντα μόνο τη συνείδηση έχω οδηγό,
μέσα σε ενοχές δεν αντέχω να προχωρώ.
Μα, ποτέ δε λύγισα κι ας πόνεσα πολύ.
τις νύχτες έκλαιγα μονάχος σαν παιδί,
θηλιά που με έπνιγε τα πως και τα γιατί…
Μα, κι αν η αλήθεια είναι κάποτε σκληρή
εγώ την έχω στη ζωή μου προσευχή,
αυτή σα χάρτη ακολουθώ κάθε στιγμή..
