Της αμαρτίας το πιοτό
όλοι το λέν, είναι γλυκό,
μα εγώ έχω μάθει απο καιρό
γουλιά-γουλιά να πίνω
λιγάκι να ξεδίνω...
Στο σπίτι φίλοι, συγγενείς
μου 'λέγαν λιγάκι αν θα πιείς,
δούλος δικός του θα γενείς
και απο τη μιά στιγμή στην άλλη
θα γίνει συνήθεια μεγάλη...
Μα είναι γλυκό, πολύ γλυκό
πίνω και μιά, πίνω και δυό
όσο αντέχω,
ένα χαμόγελο μικρό
και ένα κανάτι αδειανό
τώρα κατέχω...
Μα αλήθεια φίλοι μου καλοί
έχω στο νού τη συμβουλή
πάντα προσέχω,
μπρός μου βιώματα πολλά
και χίλια δυό ιδανικά
μέσα βαθιά μου έχω...
Είδαν τα μάτια μου πολλά
φίλους να ψάχνουν γιατρειά
και άλλους να λέν παρηγοριά
πώς βρήκαν στον πυθμένα,
μα ξέρω ένα...
Έτσι δοκίμασα και εγώ,
τώρα που αλήθειες λέμε εδώ,
μα θέλω πιά να τραγουδώ
για της ζωής μου τις στιγμές
χωρίς να έχω ενοχές...
Μα είναι γλυκό, πολύ γλυκό
πίνω και μιά, πίνω και δυό
όσο αντέχω,
ένα χαμόγελο μικρό
και ένα κανάτι αδειανό
τώρα κατέχω...
Μα αλήθεια φίλοι μου καλοί
έχω στο νού τη συμβουλή
πάντα προσέχω,
μπρός μου βιώματα πολλά
και χίλια δυό ιδανικά
μέσα βαθιά μου έχω...
