Θα συμφωνήσω με τους προλαλήσαντες αναφορικά με το πότε κάτι είναι έτοιμο να ακουστεί και απο τρίτους, όταν εσύ το νιώσεις αυτό,όταν στα δικά σου μάτια κ αυτιά ακουστεί ουσιαστικό και ολοκληρωμένο , όταν καθρεφτίζεται η ψυχή σου μέσα στη δημιουργία σου τότε τι άλλο μένει;
Επίσης θα ήθελα να σχολιάσω το εξής: ποτέ ,κατά την άποψή μου, δεν γράφουμε (αφιερώνουμε) τραγούδι σε κάποιον. Είναι λάθος να πιστεύουμε κάτι τέτοιο. Γράφουμε στίχο ή μουσική ή πεζό, ζωγραφίζουμε, ερμηνεύουμε κ.λ.π. εμπνεόμενοι απο κάτι/κάποιον και δημιουργούμε πάνω στα δικά μας συναισθήματα που ο πομπός έχει προκαλέσει. Η δημιουργία είναι μοναχική και αλαζονική τελετουργία.
