Στα μαύρα εγώ τον έρωτα
τον έντυσα και πάλι,
δεν την αντέχει η καρδιά
της λογικής την πάλη..
Κι αν τα λευκά δοκίμασα
ήταν μόνο για λίγο,
προτού απ’ τη λάμψη φοβηθώ
και σαν δραπέτης φύγω…
Στα μαύρα και το όνειρο
τις νύχτες ζωγραφίζω,
αφού σε ξάστερο ουρανό
και ήλιους δεν ελπίζω…
Κι αν γέμιζα με χρώματα
κάποτε το μυαλό μου,
στα σκούρα πια φυλάκισα
ως και το είδωλό μου…