Η φύση κάθε συγκροτήματος αναμφίβολα διαφέρει...σε κάποια, το πλέον σύνηθες, ηγετική φυσιογνωμία είναι ο τραγουδιστής, σε άλλα ο κιθαρίστας κοκ. Στην περίπτωση των Doors ο Jim είχε βαρύνουσα θέση στην εξωτερική εικόνα τους και στο μύθο αν θες, αλλά δεν ήταν αμελητέα ποσότητα ο Manzarek και τα πλήκτρα του, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δε θεωρώ εκ προοιμίου αποτυχημένη κάθε απόπειρα αναπαραγωγής της αρχικής ταυτότητας.
Στους G&R τα πράγματα ήταν πιο μοιρασμένα σε σχέση με τους Doors...είναι όμως τουλάχιστον αστείο να παραμένει ένα μέλος (έστω κι αν αυτό είναι ο τραγουδιστής) και να διατηρείται το όνομα ως έχει, ακριβώς για να πατήσουμε πάνω στην υφιστάμενη φήμη που έχει αποκτήσει και να πουλήσουμε κανένα δίσκο παραπάνω για τους νοσταλγούς. Βγάλτο "The Group Formerly Known As Guns 'n' Roses - The Singer Edition" για να παραλλάξω και τον Prince, προκειμένου να έχεις μια πιστότητα και να κερδίσεις και το μίνιμουμ του σεβασμού μου...όλα τα υπόλοιπα τα θεωρώ παιχνιδάκι των πωλήσεων και με αυτές τις τελευταίες προσωπικά δεν τα πήγαινα ποτέ πολύ καλά.
Να με συμπαθάς, αλλά 20 χρόνια μετά να μιλάμε για νέους G&R ακούγεται λιγάκι ανέκδοτο. Θα μου πεις, άλλοι περιμένουν να ανοίξει η κερκόπορτα αιώνες τώρα, στον Axl θα κολλήοσυμε...