Όπως πάντα διαφωνώ με τους πιο πολλούς εδώ μέσα.
Μια χαρά δίσκος είναι, στάνταρ μέσα στους 10 πιο αξιοπρόσεχτους για φέτος.
Το Τhis I Love που άρεσε σε όλους, είναι από τα πιο αδύναμα του δίσκου, θυμίζει μπαλάντα του Κορκολή.
Η υπερπαραγωγή είναι το μεγαλύτερο ελάττωμα του δίσκου και το ότι νιώθεις την αγωνία του Axl να κάνει κάτι μεγάλο για να μπει στο μάτι όσων των αμφισβήτησαν. Τα προηγούμενα των Guns ,αν και overproduced και εκείνα, ακούγονταν πιο φυσικά.
Τα περισσότερα τραγούδια έχουν ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ δουλεμένες μελωδίες φωνής, και νομίζω πως μερικά τραγούδια όπως το Better και το Catcher είναι τόσο αξιόλογα που με την υπερβολική παραγωγή αδικούνται. Για να το πω πιο σωστά, καταφέρνει να μεταθέτει το επίκεντρο του ενδιαφέροντας από την ποιότητα της σύνθεσης στην παραγωγή και στα 13 Μ $ που ξοδεύτηκαν.
Τα κλάματα και τα βογκητά και τα λοιπά γραφικά που κάνει ο Αxl στο backround σε κάθε δίσκο μένουν ασχολίαστα.
Για το θέμα της αρπαχτής που αναφέρθηκε, διαφωνώ κάθετα. Ο Axl κράτησε το όνομα και τα Royalties από καλλιτεχνικό εγωισμό και όχι για να κονομήσει. Αν ενδιαφερόταν για το εύκολο χρήμα, θα έβγαζε μια πατάτα δίσκο αμέσως μετά τη διάλυση των Guns και δε θα περίμενε τόσα χρόνια, όπως επίσης θα διαφήμιζε το Chinese Democrasy, θα έδινε συνεντεύξεις δεξιά και αριστερά, θα απαντούσε στη βιογραφία του Slash.
