Με φίλους τραγουδώ ξημερώματα Σαββάτου
Αλλά η σκέψη με οδηγεί σε όνειρα δικά σου
Μην με διώξεις απόψε από την αγκαλιά σου
Κράτα με σφιχτά μη μ’ αρπάξουν τα δίχτυα του θανάτου
Ζω σε ένα παραμύθι από άλλη εποχή,
κι εσύ πρωταγωνίστρια νεράιδα μαγική.
Ακούω τη φωνή σου τρέμω τα μάτια μου να ανοίξω
τα λόγια σου ηχούν μελωδικά μα αρνούμαι να ξυπνήσω
Στις όχθες του ποταμού λουζόταν μια νεράιδα μαγική
και γύρω της ακουγόταν μελωδία εξωτική.
Κοίταξα δειλά μα εκείνη εχάθει σαν αερικό
απορώ που από παιδί σε ένα παραμύθι δεν χωρώ.
Σε έψαχνα εδώ και χρόνια, σε θυμάμαι λίγο, σε σκέφτομαι πολύ..
Γιατί δε σταματά ο χρόνος μόνο για μας, μόνο για μια στιγμή;
Είσαι συνέχεια στο νου μου σαν το φύσημα του ανέμου
αλλά η λογική με την καρδιά έχουν αντίθετη τροχιά
Μου πες θα έρθεις πάλι να με βρεις
Μα το κρύο πρωινό με βρίσκει μόνο από νωρίς.
Θα’ μαι πάντα για σένα η λέξη θύμα
η λέξη που λείπει στο δρόμο για το επόμενο ποίημα..
