Με το κεφάλι στηριγμένο στους καρπούς
αναπολείς την άνοιξη που έχει φύγει ήδη
τους ζουμερούς και νόστιμους καρπούς
των ανθισμένων λουλουδιών τα όμορφα είδη
Μέχρι να 'ρθει το ηλιοβασίλεμα είναι ίσος
ο χρόνος που σου όρισαν οι μοίρες
κι εσύ δεν παύεις μάταια να εύχεσαι πως ίσως
δε θα κατέβει ο ήλιος άλλες τρεις μοίρες
Όμως οι ορίζοντες, να δες, είναι αναμμένοι
έχει προβάλει παγερή και όμορφη η Σελήνη
η θάλασσα σε δυο λεπτά τον ήλιο αναμένει
νιώθεις από το σώμα σου το χέρι που σε λύνει
