Το θυμαμαι απο παλια
αυτο το χαδι της μαμας
αυτο το περασμα που
καναμε σαν ειμασταν παιδια.
μα θυμαμαι απο παλια
στις γειτονιες που ετρεχα
να βρω τους φιλους μου ξανα
να τρεξουμε,να παιξουμε
με τα αλλα τα παιδια.
Κατι αλλαξε ομως,πολυ στα ξαφνικα
χωρις να ξερουμε ποιος τα κλεψε αυτα
τα χρονια εννοω αυτα τα παιδικα.
Το θυμαμαι απο παλια
τοτε που ειμασταν παιδια
δεν ειχαμε εννοιες,δεν τα ξεραμε αυτα
το τιμημα που ερχετε τοσο οδυνηρα
σαν φευγουνε τα χρονια
τα χρονια μας τα παιδικα.
Το θυμαμαι απο παλια το σαρακι που
μας τρωει του χρονου την χαρα
μας στελνει να φυγουμε να παμε μακρια
χωρις να νοιωθουμε τα χρονια,που απο πανω μας περναν
χωρις να βλεπουμε κατα νου την διαφορα.
Γλιστραμε ξαφνικα και πεφτουμε στου Αδη
τα καταμαυρα νερα
και ετσι ξαφνικα πεθαινουμε νομιζοντας
πως ειμαστε παιδια...
Ζακυνθος 28/02/09 Δημητρης Γραμψας
