Το δρομολόγιο
που ‘χες κινήσει για του έρωτα το άβατο,
και το ‘χες μπλέξει με της γης τους Ροβινσώνες,
με ανεμολόγιο
το ‘χες χαράξει, και με νόμο απαράβατο,
της λησμονιάς να μη σε βρούνε οι μουσώνες
Φοβού τους εραστές που λόγια εφήμερα
κι αγάπες κοστολόγησαν με γρόσι.
Φοβού τους εραστές που αγάπης Χίμαιρα
απλώσανε στον ήλιο να στεγνώσει.
Σε παραπήγματα
θα μπω να ψάξω σαν τρελός , που να ‘ναι οι μοίρες μου
και ποιοι δεσμώτες έχουν κρύψει το κορμί σου,
φιλιών ορύγματα
θα σκάψω να ‘ρθω να σου πω: «έλα στις θύρες μου
προτού σκουριάσουν τα κλειδιά του Παραδείσου»
Φοβού τους εραστές που λόγια εφήμερα
κι αγάπες κοστολόγησαν με γρόσι.
Φοβού τους εραστές που αγάπης Χίμαιρα
απλώσανε στον ήλιο να στεγνώσει
Και στα πελάη σου
κοντά η Ήρα , η Αθηνά, κι η Αφροδίτη σου
θα ‘ναι να βάζουνε φωτιά μες στον χορό σου,
κι εγώ στο πλαϊ σου
θα ‘μαι ο μάγκας σου, το αλάνι σου, κι ο αλήτης σου
με την ανάσα μου να καίω τ’ όνειρό σου
Φοβού τους εραστές που λόγια εφήμερα
κι αγάπες κοστολόγησαν με γρόσι.
Φοβού τους εραστές που αγάπης Χίμαιρα
απλώσανε στον ήλιο να στεγνώσει
11.01.09
