Bαρια τα ματια του καημου
δρομοι θολοι του χωρισμου
θαλασσες ποτα ναυαγισμενα
μυαλα απο σταχτες σκορπισμενα
πριν το χαραμα και παλι
γυριζω με αδειο το κεφαλι
μουδιασμενος στου πονου το κρεβατι
δεν μπορω να κλεισω ματι
δυσκολευομαι ομως να δακρυσω
γιατι ο χρονος δεν παει πισω
εχω κολλησει στου μυαλου την αυταπατη
οτι ημουνα για σενα κατι
ρεφρεν
παραλιγο ομως να ξεχασω
ετρεμα μηπως και σε χασω
μα στης νιοτης στο σεργιανι
ησουν ονειρο, ησουν πλανη
Ζακυνθος 07/03/09 Δημητρης Γραμψας
