Θα ήθελα να μπορούσα να σχολιάσω κάθε δημιουργία σου αλλά τα
5 μην./ημέρα δε μου δίνουν την ευκαιρία να το κάνω. Επέλεξα
λοιπόν εκείνα που μίλησαν μέσα μου, παρά το γεγονός ότι όλα μου
άρεσαν...
"Τι να τάξω" λοιπόν...
Όσα κι αν τάξεις, όσα κι αν δώσεις, καρδιά, ζωή και σκέψη, ίσως
ποτέ αρκετά να μην είναι... Δυστυχώς οι άνθρωποι είμαστε παράξενα
πλάσματα, ονειρευόμαστε ένα αύριο που θα μπορούσε ευτυχισμένους
να μας κάνει, ψάχνουμε απεγνωσμένα τρόπους να κάνουμε τα όνειρα
πραγματικότητα κι όταν βρεθούμε απέναντι στο όνειρό μας διστάζουμε,
πισωπατάμε, αμφιβάλουμε και αφήνουμε τα πάντα να χαθούν...
Ίσως τελικά να μην είμαστε πλασμένοι για όνειρα...
Συγγνώμη για την πολυλογία,
καλό βράδυ...