Πέντε σημάδια στου ορίζοντα τη δύση
μου έχουν στείλει του καημού την αντηλιά
κι από τις στάλες στην παλιά του κόσμου βρύση
δεν έχω πιει καρδιά μου ούτε μια γουλιά.
Πρώτο σημάδι, το αντίο σου μια νύχτα
που ήρθε να δώσει την χαριστική βολή
κι όλοι μου έλεγαν : «Τα όνειρά σου δείχτα
για να φανεί ότι αγάπησες πολύ»
Άλλο σημάδι , το φευγιό σου ένα βράδυ,
δήθεν να πας σε μια επείγουσα δουλειά
μα όπως έμαθα, πλημμύριζες στο χάδι
άλλον, χαρίζοντας του ολόγλυκα φιλιά .
Τρίτο σημάδι ικανό για να λυγίσω
που μ’ έχει ρίξει σε μεγάλες παγωνιές:
μια μέρα που έσκυψα δειλά να σε φιλήσω
κι ήταν γεμάτος ο λαιμός σου μελανιές.
Σημάδι τέταρτο, καρδιά μου , πως ν’ αντέξω
όταν γυρνώντας ένα βράδυ απ’ τη δουλειά
σε βλέπω για ώρες στον αυλόγυρο απ’ έξω
να περιμένεις « κάποιο φίλο απ’ τα παλιά»
Όμως στο πέμπτο σημάδι έχω γείρει
στην παγωνιά μου, καθώς είδα φανερά
στο μισοσκότεινο ανοιχτό σου παραθύρι
δύο σκιές αγκαλιασμένες τρυφερά
