Θα ήμουν ψεύτης αν έλεγα πως δε με πείραξε... Συμφωνώ ότι δεν είναι το καλυτερό μου, αν θες δεν είναι καν καλό, μαζί σου. Άλλωστε το θέμα της αυτοκαταστροφής και της στάσης απέναντι στο θάνατο που υπάρχει σε αρκετά ποιήματα μου είναι ίσως κουραστικό ή γραφικό για τα γούστα κάποιου άλλου. Το θέμα είναι ότι βλέπεις 2 αστεράκια και δε ξέρεις καν πόσοι ψήφισαν, είναι ένας ή πολλοί; Γιατί αν είναι ένας, κάπως το καταλαβαίνω ή τελοσπάντων με αφήνει αδιάφορο. Αν είναι αρκετοί όχι. Σε άλλα προηγούμενα κομμάτια μου, υπήρξαν άτομα που βρήκαν το χρόνο και τη διάθεση να αφήσουν αρκετά ενθουσιώδη σχόλια, που θα περίμενε κανείς, εάν το διάβασαν και δε τους άρεσε να άφηναν ένα σχόλιο με την άποψη τους, τι δε τους άρεσε, τι να αποφύγω κλπ. Και νομίζω πιο πάνω ακόμη και από τη στιγμιαία αυτοεπιβεβαίωση, μεγαλύτερη αξία έχει ένα εποικοδομητικό σχόλιο.
Προσωπικά θεωρώ τη βαθμολόγηση αστειότητα και ποτέ δε βαθμολογώ. Όπως και θεωρώ άχρηστο να δέχεσαι 10 σχόλια τη μέρα του τύπου "Μπράβο πολύ καλό" και "είσαι μεγάλος ποιητής" χωρίς να παραβλέπω τις ευγενικές προθέσεις που υπάρχουν σε αυτά.
Ευχαριστώ πάντως
