Τοσα χρονια ,
μενω καθισμενος στην ιδια θεση ,
στο ιδιο δωματιο ,
σιωπηλος και ακινητος ,
ακολουθω τις σκιες που γεννανε οι τοιχοι του
στο μακρινο τους ταξιδι ,
ωσπου γινομαι
φως
και το μικρο μου δωματιο ,
ενας απεραντος
ηλιος...
Ετσι , διασχιζω τους αιωνες ,
μαζεμενος στην γωνια μου ,
θαυμαζοντας τους ουρανους και τους ανθρωπους
που ειναι τοσο μακρινοι
και ομορφοι
και γυριζουν και φευγουν και αλλαζουν
και μενουν
για παντα ουρανοι
και για παντα ανθρωποι
και χαμογελουν και στολιζουν
το κλειδωμενο μου συμπαν...
Εγω , μενω ενας καθιστος μελαγχολικος ηλιος που κυνηγαει τις σκιες απο τοιχο σε τοιχο....
Εδω γεννηθηκα...
