Νεφελώματα.
Ποιός άνεμος για σένα χάδι έγινε,
στις νύχτες σου ρόδα ν’ αφήσει,
ποιά θάλασσα χωρίς τα κύματα της έμεινε,
τα ταξιδιάρικα σου όνειρα να ορμίσει.
Ούριος άνεμος καινούργια τ’ άλικα πανιά,
μα ξέχασες το φιλοδώρημα χαρά μου να αφήσεις
μιά λέξη είναι ομορφιά μου, μόνο μιά,
και το τραγούδι της ερήμου να ξυπνήσεις.
Κι’ αν στο πεντάγραμμο δεν βρήκες τα σημάδια,
κι’ ούτε στου κλείδωνα που λένε το αμίλητο νερό,
τότε ήταν ψεύτικα τα μήλα και η στάμνα άδεια,
και το τραγούδι της ερήμου, άλλης έκδοσης ρετρό.
Συνομωσία ενός κύκλου προδοσία,
ανέντιμο παιχνίδι, μια κλίκα όπως το λεν,
λέξεις που έχουνε καρδιά μου σημασία,
αν είναι απ’ της ψυχής μας το ρεφρέν.
