Μεγάλωσα σε τόσο δύσκολους καιρούς
δίχως χαμόγελα,παιχνίδια και κουβέντα
γιατί αν δεν είσαι απ’ τους τυχερούς
δεν ανασαίνεις μέσα στα τσιμέντα .
Έτσι πνιγόμουνα χωρίς αναπνοή
και ήξερα πως είναι αδικία
που δεν αντίκριζα τον ήλιο το πρωί
γιατί τον έκρυβε μια πολυκατοικία .
Απόψε ίσως έρθεις για να με ‘βρεις
κι ίσως μαζί σου η ελπίδα να γυρίσει .
Ίσως μυρίσει Άνοιξη ο Δεκέμβρης
κι η νύχτα μας αστέρια να γεμίσει .
Κάπου στο δρόμο μια γαρδένια έχει ανθίσει .
Πέρασαν τα χρόνια κι η ελπίδα πια
χάνεται μες της μοναξιάς τους ήχους
γύρω μας στέκουν λεοφώροι και γιαπιά
και εγώ γυρνώ στους τέσσερις μου τοίχους .
Και μένω εδώ , μα πάντα τριγυρίζω
με τα όνειρά μου σ’ άλλους ξένους τόπους
μα με πονάει πιο πολύ που όλο αντικρίζω
ανθρώπους να φοβούνται τους ανθρώπους .
Απόψε ίσως έρθεις για να με ‘βρεις
κι ίσως μαζί σου η ελπίδα να γυρίσει .
Ίσως μυρίσει Άνοιξη ο Δεκέμβρης
κι η νύχτα μας αστέρια να γεμίσει .
Κάπου στο δρόμο μια γαρδένια έχει ανθίσει .
