Διαλογοι

[rakenditos]

Φακελος 1.

Ατομα δυο αγνωστων στοιχειων
και ο τοπος ΕΔΩ.

Εκκρεμει.

Ωρα 15.30.

Ειναι και οι δυο ξαπλωμενοι ανασκελα.
Μετα χερια πισω απο το κεφαλι
και τα χερια στο στηθος.

Και κοιταν το ταβανι.
Χωρις να μιλανε.

Το φως ειναι φυσικα σβηστο
και τα παντζουρια ριγμενα
ετσι που το απομεσημερο να πεφτει απεναντι στον τοιχο
σε μικρες παραλληκογραμμες και ολοιδιες κηλιδες.

Και ο ανεμιστηρας γυρνα
και σπρωχνει μια μυγα
να φυγει μακρια του.

Να φυγει μακρια του.

Ενα φορτηγο ανεβαινει
με θορυβο την ανηφορα
και κανει τα τζαμια και λιγο να τριξουν.

-Και τωρα...?

(-σιωπη , μα επιμενει-)

-Και τωρα τι κανουμε?

(-παυση-)

-Τι να σου πω...μην φοβασαι...

Η μυγα φλερταρει τα φτερα με μανια

-και να μπορουσε για μια φορα να ξεφυγω-

κι αλλαζει πλευρο

-να μπορουσα τουλαχιασ κοιμηθω-

και σφιγγει τα χειλη

-να μπορουσε τουλαχιστον να κοιμηθει , να μπορουσε...

και απλωνει τα χερια...

Ειναι ενα αγγιγμα αδεξιο , βαρυ και απελπισμενο.
Επιτειδευμενα τρυφερο μα και ψευτικο.
Τραβιεται νευρικα και φυσαει με παραπονο.

-... κανε κατι..

και η απαντηση που ερχεται χωρις να ελπιζει κανεις

- κλεισε τα ματια..θα δεις...

Μετα νομιζω κοιμηθηκαν για λιγο και οι δυο

και καπως ανακουφισμενοι

μα τι ονειρο ειδαν δεν θα το πω σε κανεναν.

Ποτε σε κανεναν..

Ποτε σε κανεναν..

[rakenditos]

Φακελος 2.

Ατομα 3 υπερανω υποψιας.

Χτες το απογευμα.

Προχωρουσαν ο ενας διπλα στον αλλο.

Τους ακουγε χωρις να μιλαει
αφαιρωντας προσεκτικα με τα δοντια
την σοκολατενια κρουστα του παγωτου.

-ωραιο αυτο...!

Σταματησαν μπροστα απο μια βιτρινα με μικροεπιπλα
και εριξαν μια ακομη ματια.

-θα πηγαινει!Δε θα πηγαινει?

-Γιατι οχι?Κατι τετοιο σκεφτομουν και εγω...
 μα δεν βλεπω τιμη πουθενα...

-Λες να ειναι ακριβο..?

-Ξερω και γω?Θα περασω αυριο να ρωτησω...

Προχωρησαν ξανα και το χερι
(το αριστερο, γιατι το αλλο κρατουσε το παγωτο)
πηρε εντολη να ακολουθησει.

Περιμεναν να αναψει το κοκκινο
και διεσχισαν την διαβαση με προσοχη.

Τωρα μιλουσαν σιγα
και γελουσαν.

Η κρεμα ελιωνε απο την ζεστη
βαφοντας στα ασπρα το αθωο προσωπακι.

Στην εισοδο της πολυκατοικιας
η κυρια του τριτου
περασε κρατωντας το σκυλι στην αγκαλια της.

-οοοοοοοο!!!θα παρουμε ενα και μειθ??ε?
 να παρουμεε!!

Κοιταχτηκαν πονηρα , χαμογελασαν παοχνιδιαρικα
και ανοιξαν την πορτα του ασανσερ.

-Χμ..μπορει...

Τωρα θα μπορουσαν να δουν τον καθρεφτη.

Εγλειψε το ξυλακι για τελευταια φορα
το εβαλε στην τσεπη και αφησε το χερι που κρατουσε
για να σκουπισει την κρεμα απ τα χειλη...

Εκρυψε το προσωπακι αυτο στις παλαμες
το ετριψε δυνατα
και οταν το ειδε ξανα

τσιριξε.

Που ηταν γεματο με αιμα.

Γεματο με αιμα.

Γεματο με αιμα.

[rakenditos]

Φακελος 3.

Ατομα δυο ξανα.

Και ενα ρολοι.

Εχωσε την μουσουδα του
στο παραθυρακι
και επαιξε προκλητικα την γλωσσα του.
Στην "Αλλη Πλευρα".

Επειτα κλωτσησε την πορτα  και φωναξε

-ρεεεεεεεεεεεε!!!!!

-εδω ειμαι..μην χτυπας....

Η φωνη ερχοταν απο χαμηλα.

-που?

-στο πατωμα..καθομαι...

κλωτσησε την πορτα μια ακομα φορα
μα τωρα με ολη του την δυναμη

-εδω?

-ναι ρε μαλακα σου ειπα!!μην χτυπας!!

δεν το περιμενε αυτο...

-και τι κανεις εκει?

-τιποτα...καθομαι...

Χαμογελασε καπως ειρωνικα
ακουμπησε την πλατη στην πορτα και γλιστρησε και αυτος
και σιγα...

και αυτος ως το πατωμα...

και ειπε "σιγα ,
τι αναγκη εχει εκεινος?"

και αργα , πιο αργα...

-το συνηθισες ε..?

- μαλλον...

-ουτε η πρωτη ειναι ουτε η τελευταια φορα...Μα δεν κοιμηθηκα το βραδυ...

προσθεσε σιγανα και καπως αμηχανα...

καπως αμηχανα...

καπως αμηχανα...

Ακουστηκε ενας κροτος μακρια
να στριψουν κεφαλι
και μειναν εκει
και οι δυο εκει
για λιγο εκει.

και μετα.

-ποσοι ειπες οτι ηταν?

-εφτα...

-πολλοι!!

-αρκετοι..ετσι ειναι..και εσυ..?

-δυο..μοναχα...

-δυο...

αναστεναξε μια ακομη φορα
εγειρε να μπει πιο βαθια.

και επειτ' αργα...

"...τα ματοκλαδα σου λαμπουν βρε
σαν τα λουλουδα του καμπου...
σαν τα λουλουδα του καμπου
βρε
τα ματοκλαδα σου λαμπουν...."

Ενα γελακι τρυπησε το μεταλλο και εσβησε ξανα.
Στην σιωπη...

...ξανα...

-μετα..?

-εδω..παντα εδω...

-παραξενη απαντηση..μα σε καταλαβαινω...

- το ξερω..

Ο δεικτης στο ρολοι του τοιχου
εφτασε κομπιαζοντας στον προορισμο του..

Κλικ.

-φφφ....τωρα ε..?

-ναι..τωρα...

Σηκωθηκε ο καθενας αργα
να ανοιξει την πορτα

Και χωρις να τον κοιταξει τον αλλον στα ματια
του περασε τις αλυσιδες.


Και μες στο σκοταδι
τον πηγε βαθια.
Στο κλουβι του θανατου.

Στο κλουβι του θανατου.

Στο κλουβι του θανατου.