Κάτω από τα σύννεφα ο κόσμος δε χωράει
ψάχνουν πατρίδα τα πουλιά κι οι άνθρωποι για σπίτι
μ' ένα σπυρί απ' τα λόγια μου πετάει ένα σπουργίτι
με το λυγμό ενός τραγουδιού με άφησε και πάει.
Κάτω από τα κύματα τα όνειρα μιλάνε
σε μια γλαρένια αγκαλιά, στη ρότα ενός κουρσάρου
γίνονται ασπρόμαυρα tatoo στα μπράτσα κάποιου φάρου
φιλί γοργόνας ζήλεψαν με άφησαν και πάνε.
Ακροπατώ στα βότσαλα με το Νοτιά στο πλάι
χαϊδολογεί τα πόδια μου της γης το άγριο κύμα
τα χνάρια μου σκορπίζονται και μοιάζει κάθε βήμα
μαζί με ότι άγγιξα να μ' αποχαιρετάει
