Η νύχτα ζήλευε
Έφερες κάτω το φεγγάρι σαν το κοίταξες δειλά
δυο μαύρα μάτια έγιναν δύο φεγγάρια φωτεινά
Τ' αστέρια ήρθαν και στολίσανε τα μαύρα σου μαλλιά
Η νύχτα ζήλευε που είχα μία νύχτα αγκαλιά
Να ξημερώσει φώναζε, να ξημερώσει
γιατί ήσουν πιο όμορφη εσύ απ' τη βραδιά
Τι θα 'χε κάνει η νύχτα και πως θα 'χε νιώσει
αν ήταν μέρα στον αιώνα μια φορά
Δυο μαύρα μάτια, δυο φεγγάρια, δυο καθρέφτες της καρδιάς
Κάθε σου ανάσα αεράκι, αυγουστιάτικος νοτιάς
Χαμογελάς και όλη η πλάση χάνεται στη σιγαλιά
Η νύχτα ζήλευε που είχα μία νύχτα αγκαλιά
