Σε μαύρο φόντο

[ivikos]

Αφιονισμένα
τα σ’ αγαπώ σου θ’ ακουστούν στης γης την άβυσσο
του διχασμού θα τα ‘χουν στείλει δόλιες μοίρες
Με χιονισμένα
τα μονοπάτια που μου δείχνουνε Παράδεισο
θα με οδηγήσουνε στης κόλασης τις θύρες

Και με σιγόντο
το πολλαπλό από την καύτρα σου σπινθίρισμα
θα ‘χει το μέτωπο της λάβας σου φαρδύνει
Σε μαύρο φόντο
του σ’ αγαπώ σου το παμπάλαιο ψιθύρισμα
θα μοιάζει ρόγχος ενός έρωτα που σβήνει

Θα σιγοντάρω
εχθρούς και φίλους που θα φτάσουνε στην πύλη σου
και θα τους πω πως θα ‘μαι εγώ ο μονομάχος
Και θα ποντάρω
στ’ όμορφο το άλικο που έχουνε τα χείλη σου
μες στον αγώνα να ‘ μαι δαίμονας και βράχος

Θα σε γυρεύω
στ’ αραχνιασμένα της αγάπης σου προπύργια
να υπνωτίσω κάποια νύχτα το σκοπό σου
Και θ’ ανιχνεύω
μ’ ένα μου βλέμμα της καρδιάς τα καταφύγια
και τα λημέρια που φυλάς τα σ’ αγαπώ σου

28.08.09

[Ιππέας]

Όποιο φόντο και να βάλει κανείς , η γραφή σου φίλε μου είναι τόσο καλή , που θα υπερκεράσει και θα καλύψει την όποια ατέλειά του ...
Πραγματικά   ανυπέρβλητος , ανεξάντλητος !!