http://www.stormthecastle.com/classical_guitar/free-sheet-music-for-classicalguitar.
htm
http://www.stormthecastle.com/classical_guitar/index.htm
ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΤΗΣ ΚΛΑΣΙΚΗΣ ΚΙΘΑΡΑΣ
Το τρέμολο είναι είδος αρπίσματος και γίνεται με το δεξί (μιλάμε για δεξιόχειρες)
Το βιμπράτο γίνεται με το αριστερό. Κρατάς τη νότα την οποία χτυπάς με το δεξί με αμέσως μετά κινείς αναλόγος το δάχτυλο με το οποίο κρατάς την νότα και έτσι έχεις βιμπράτο.Απο το μελος Βαγια.
Στο δεξι χερι εχουμε 2 ειδων χτυπους της χορδης. Ο πρωτος λεγεται apoyando οταν χτυπωντας τη χορδη στηριζουμε το δαχτυλο στην απο πανω χορδη και ο δευτερος λεγεται tirando οταν δε στηριζουμε το δαχτυλο. Το apoyando χρησιμευει για να "τονιζουμε" τις νοτες μας παιζοντας ας πουμε καποια μελωδικα περασματα και το tirando σε συγχορδιες και αρπεζ (στα αρπεζ οι δυο τροποι μπορει να συνδιαστουν). Τα δαχτυλα κινουνται εναλλαξ σε οποιο συνδιασμο ειναι πιο χρησιμο αλλα ΠΟΤΕ δε παιζουμε διαδοχικες νοτες με το ιδιο δαχτυλο. Ειναι σα να θελουμε να τρεξουμε κατοσταρι κανοντας "κουτσο"! Ο αντιχειρας χρησιμοποιει κατα βαση tirando. Ο χτυπος γινεται σε συνδιασμο δαχτυλου και νυχιου για να πετυχουμε γεματο και διαυγη ηχο. Το νυχι θα πρεπει να ειναι καλα λιμαρισμενο, να μην κανει γωνιες και να λιμαρεται και απο την κατω πλευρα γιατι αυτη ταλαιπωρειται αρκετα απο την επαφη με τη χορδη. Απο εκει και περα η τεχνικη του αρπισματος η του τρεμολο εχουν περιγραφει αρκετα καλα πιο πριν. Υπαρχει και η τεχνικη του rosquerado που χρησιμοποιειται στη φλαμενγκο μουσικη και εχει να κανει με πολυπλοκα περασματα του χεριου απο ολες τις χορδες (ειναι λιγο δυσκολο να το εξηγησουμε) ετσι ωστε να εχουμε ενα εντονο και ρυθμικα εντυπωσιακο παιξιμο συγχορδιων. Εχουμε και το pizzicato που ειναι στην ουσια palm muting. Αυτα σε γενικες γραμμες
Για το αριστερο χερι το βασικοτερο ζητημα ειναι η σωστη τοποθετηση του χεριου (αντιχειρας χαμηλα, πισω απο τον μεσο η αλλιως "2ο δαχτυλο", ο αγκωνας κοντα στο σωμα, η παλαμη να μην αγγιζει την ταστιερα και να βρισκεται παραλληλα σε αυτη, τα δαχτυλα να λυγιζουν σε ολες τις αρθρωσεις για να πεφτουν καθετα στα ταστα). Η κλασσικη κιθαρα δε "χαριζεται" σε μικροαπατεωνιες του κιθαριστα. Αυτο που πρεπει σιγουρα να πετυχει ο κιθαριστας ειναι να κανει οσο μεγαλυτερη οικονομια κινησεων στο αριστερο του χερι. Να μη σηκωνει τα δαχτυλα απο τα ταστα αν δεν ειναι απαραιτητο και οταν τα σηκωνει να μη τα απομακρυνει απο την ταστιερα. Οι βασικες τεχνικες ειναι το legato (ανιον και κατιον) και κατ επεκταση οι επερεισεις (αποτζιατουρες) και οι τριλιες που ειναι τεχνικες που βασιζονται στο legato, το μπαρε (θελει πολυ περισσοτερη προσπαθεια απο οτι στην ηλεκτρικη), οι αρμονικες (αυτο δεν ειναι φοβερο αλλα μπορει και να γινει...) και το βιμπρατο το οποιο ειναι διαφορετικο απο της ηλεκτρικης μιας και εδω δε "σηκωνουμε" και χαλαρωνουμε τη χορδη αλλα κινουμε ελαφρα το δαχτυλο κατα μηκος της χορδης χωρις το δαχτυλο να φευγει απο τη θεση του. Εχουμε επισης και το glissando δηλαδη το "γλιστρημα" του δαχτυλου απο μια νοτα σε μια αλλη της ιδιας χορδης (το slide δηλαδη)Απο το μελος vaiking.
Ανακεφαλαιώνοντας τα posts των παιδιών, γενικά οι τεχνικές που χρησιμοποιούνται στη κλασική κιθάρα είναι οι εξής:
1) Είδος χτυπήματος δεξιού χεριού (tirado / apoyando) όπως είπε ο Vaiking.. Tirado για τα πολύ γρήγορα περάσματα και τα αρπίσματα.. Apoyando για τις φράσεις που θέλουμε να τονίσουμε..
2) Λεγκάτο (στη κλασική κιθάρα δεν γίνεται η διάκριση pull-off, hammer-on όπως στην ηλεκτρική και όλα αυτά τα χτυπήματα των χορδών που γίνονται με το αριστερό ονομάζονται λεγκάτο).. Το glissando είναι το λεγόμενο slide και επειδή γίνεται με το αριστερό εγώ το θεωρώ ότι ανήκει στη κατηγορία των λεγκάτο..
3) Vibrato (το γνωστό και μη εξαιρεταίο - σε αντίθεση με την ηλεκτρική, το vibrato στην κλασική γίνεται με μικρότερη κίνηση ή ακόμα και με τη βοήθεια της εναλλαγής 2ου και 3ου δαχτύλου αν θέλουμε αρκετό sustain)..
4) Ραχιάδος (συγνώμμη αλλά δεν γνωρίζω πως γράφεται στα ισπανικά - είναι το αντίστοιχο strumming της κλασικής - στην κλασική δεν προτιμάται το strumming με τον τρόπο που γίνεται στην ακουστική για παράδειγμα)..
5) Τρέμολο όπως το περιέγραψε ο Isnogood..
6) Φυσικές και μη φυσικές αρμονικές..
7) Μπαρέ (μικρό ή μεγάλο ανάλογα με το σε πόσες χορδές εκτείνεται)..
Όποιος γνωρίζει αρκετά καλά τις συγκεκριμένες τεχνικές θεωρώ ότι μπορεί να παίξει ένα 95% του ρεπερτορίου της κιθάρας.. Από εκεί και πέρα, οι πιο σύγχρονοι συνθέτες (βλ. Koskin για παράδειγμα) έφεραν και μερικές άλλες τεχνικές ή οποίες δεν είναι στην ουσία κάτι το καινούργιο και αξιοπρόσεκτο, αλλά κυρίως διαφορετικούς τρόπους να βγάλει ήχο η κιθάρα (π.χ. τραβάω απότομα τη χορδή με θόρυβο).. Απο το μελος faser.
