Να και η δικιά μου λίστα.Να ξεκαθαρίσω ότι κατα 90 τοις εκατό αποτελείται από προσωπικές επιλογές και γούστα καθώς γενικά θεωρώ αδύνατο να φτιάξει κανείς μια όσο το περισσότερο αντικειμενική λίστα,ειδικά από τη στιγμή που μιλάμε για τα 00's του ανεξέλεγκτου downloading κλπ κλπ.
Σε τυχαία σειρά εννοείται:
Isis-oceanic (2002)
Αν και οι καλιφορνικέζοι είχαν ρίξει την προειδοποιητική βολή τους στο celestial με αυτό το album δημιουργούν νέες βάσεις για το πώς πρέπει να ακούγεται ο σύγχρονος post-rock ήχος κάνοντας και τους πιο ψαγμένους να ψαρώσουν άσχημα μαζί τους.Ουσιαστικά μπόλιασαν τις neurosis επιρροές τους,ξεπέρασαν τους δισταγμούς του πρώτου album και κατάφεραν να σταθούν επάξια δίπλα στα ειδάλματά τους.Ομολογώ ότι ήμουν σε τρελό δίλημμα για το αν έπρεπε να βάλω αυτό ή το επίσης αριστουργηματικό panopticon στην δεκάδα,αλλά το γεγονός ότι κυκλοφόρησε νωρίτερα έγειρε την πλάστιγγα με το μέρος του.
Electric wizard-Dopethrone(2000)
Σαφώς και δεν είναι καλύτερο από το αριστουργηματικό ντεμπούτο τους,αλλά εδώ οι Άγγλοι χώνουν ότι πιο σάπιο έχουν μέσα τους.Τρελή παραμόρφωση σε κιθάρες και φωνητικά ενώ μερικά riffs προέρχονται από άλλο πλανήτη,ειδικά αυτό του funerapolis θέλει ιδιαίτερη προσοχή σε τι φάση και ώρα το ακούς γιατί άνετα σε στέλνει στο τρελάδικο.Γενικά ο λόγος που είναι μία από τις μεγαλύτερες doom μπάντες στον πλανήτη αυτή την στιγμή.
Tool-Lateralus(2001)
Tώρα τι να πεις για αυτό το πράγμα.Απλά η αρτιστική τελειότητα σε μουσική,φωνητικά,στίχους,μηνύματα κλπ κλπ.Αντικειμενικότατα,και δεν νομίζω να υπάρχουν πολλοί που να μπορούν να το αμφισβητήσουν,ο μεγαλύτερος δίσκος της δεκαετίας ίσως και κάτι παραπάνω.Το album που επηρέασε τους πάντες και τα πάντα,το album που καθόρισε εν πολλοίς τη δεκαετία που διανύουμε πιθανότατα και τον αιώνα.Ουγκ και τπτ άλλο.
Colour Haze-Tempel(2006)
Πιθανότατα πολλοί φαν του συγκροτήματος να διαφωνήσουν με αυτή την επιλογή.Σίγουρα δεν είναι το καλύτερο album τους,αλλά είναι το δικό μου νο.1 καθώς ήταν και η πρώτη μου επαφή μαζί τους.Όταν το πρωτοέβαλα στο windowsmediaplayer(είπαμε στα zeros είμαστε) δεν πίστευα στα αυτιά μου,νόμισα ότι έκανα καινούργια ανακάλυψη.Aπόλυτα ψυχαιδελικές κιθάρες,φωνητικά που σε ταξιδεύουν σε όποιο μέρος θες,ένα συγκρότημα που πιστεύεις ότι ήταν κάπου ξεχασμένο στο 60΄s και ξαναήρθε τώρα στην επιφάνεια.Περιέχει και το για μένα μεγαλύτερο τραγούδι τους(aquamaria).H μπάντα έκπληξη της δεκαετίας,σε κάνει να δεις το stoner με διαφορετικό μάτι.
Anathema-A natural disaster(2003)
H προσωπική μου αδυναμία,το album που με βοήθησε σε κάποιες από τις πιο δύσκολες στιγμές μου.Έχω κοιμηθεί άπειρα βράδια ακούγοντάς το.Σε χαμηλότερο tempo από τα προηγούμενα τους με τα αδέρφια να είναι πιο συναισθηματικά από ποτέ.Τραγούδια σαν το harmonium,το pulled under και το flying δεν γράφονται κάθε μέρα.Πλέον δεν το ακούω συχνά,αλλά όταν αποφασίσω να το βάλω στο cd player(αγοράστηκε με τη μία) νιώθω σαν να το ακούω για πρώτη φορά.
Arcturus-The sham mirrors(2002)
Η νορβηγική σκηνή στα καλύτερα της.Οι κιθάρες σκοτώνουν(το riff του kinetic σου κολλάει μια για πάντα),τα φωνητικά ώρες ώρες σε τρομάζουν ενώ τα πλήκτρα είναι αδύνατον να τα περιγράψει κανείς.Αυτά σε συνδιασμό με το όλο black metal υπόβαθρο που φτιάχνουν ο garm και ο hellhammer σε κάνουν να κατατάξεις το sham mirrors στις μεγαλύτερες στιγμές της δεκαετίας.
Nevermore-This godless endeavor(2005)
Το magnus opus της μπάντας.Το album που έφτασαν στην απόλυτη ολοκλήρωσή τους.Με έναν dane,καθαρό πλέον να γράφει ΤΙΣ ΣΤΙΧΑΡΕΣ,τον loomis πιο ώριμο από ποτέ να χτυπάει από παντού και το δίδυμο sheppard-williams να ολοκληρώνει την καταστροφή.Που να πρωτοσταθείς?Στο ρεφραίν του born,στους στίχους του final product,στη ριφάρα του acid words,στο μεγαλείο του sentient 6,στη λυρικότητα του sell my heart,στο ομώνυμο έπος?Ο σημαντικότερος λόγος που οι nevermore είναι η αγαπημένη μου μπάντα,η αποστομωτική απάντηση σ αυτούς που τους είχαν ξεγράψει μετά το (μοναδικό μέτριο album τους) enemies.H απόδειξη του γιατί είναι μία από τις πιο υποτιμημένες μπάντες του χώρου.
OM-Conference of the Birds(2006)
Σοκ και δέος.To γεγονός ότι ουσιαστικά προέρχονται από τους sleep προμήνυε όμορφα πράγματα αλλά αυτό δεν μπορούσε να το φανταστεί κανείς.2 τραγούδια,15 και 17 λεπτά αντίστοιχα που σε στέλνουν για τσάι.Το at giza ένα πραγματικό υπερέπος,στέκεται δίπλα στις καλύτερες κυκλοφορίες των sleep ενώ μπορεί πολύ άνετα να συγκριθεί με αριστουργήματα των floyd.To flight of the eagle σε επαναφέρει στην πραγμαικότητα.Αlbum για πολύ ιδιαίτερες στιγμές μπορεί να σε στείλει κανονικά.Ανακοινώθηκαν και για το Φλεβάρη στο ΑΝ όπου ελπίζω να το παίξουν ολόκληρο.
Neurosis-Given to the rising(2007)
Tα 00's ήταν μια ιδιαίτερα παραγωγική δεκαετία για την υπερμπαντάρα από την California.Times of grace μπορεί να μην ξαναβγήκε και τα 3 albums όμως που κυκλοφόρησαν είναι εξίσου αριστουργηματικά.Αυτό είναι το αγαπημένο μου.Τα riff και τα φωνητικά σε σκίζουν στα 2 ενώ η χαρακτηριστική σαπίλα τους ζει και βασιλεύει.Μπολιάζουν κλασσικά άπειρα είδη μουσικής,τόσα που σε κάνουν να αναρωτιέσαι αν μπορεί να υπάρξει
κάτι τελειότερο.Τραγούδια σαν το water is not enough και origin μόνο σαν μνημεία μπορείς να τα χαρακτηρίσεις.RESPECT ακόμα μια φορά
Cult of luna-Eternal kingdom(2008)
Σαπίλα,doom αισθητική και απόκοσμα ριφ συνθέτουν το καλύτερο,για μένα album της συγκεκριμένης μπαντάρας.Πιο βαρύ,πιο σκοτεινό από τα υπόλοιπα δίνει δικαίως στο συγκρότημα μια θέση στις συμαντικότερες post-metal μπάντες της εποχής.Και μόνο το έπος ghost trail να περιείχε νομίζω ότι θα έφτανε για να το τοποθετήσει στην δεκάδα.
+1(ελληνικό)
Ρόδες-silent disco(2007)
Δυσκολεύομαι πραγματικά να περιγράψω το μεγαλείο της συγκεκριμένης δουλειάς.Ο νικήτας μην γνωρίζοντας πιθανώς και ο ίδιος τι ήθελε να κάνει,αποτινάζει μια για πάντα το φάντασμα των active member από πάνω του,αναμιγνύει post rock-hip hop-ρεμπέτικα-ντίσκο(και δεν ξερωγω τι άλλο),γράφει στίχους από άλλο πλανήτη,τραγουδάει και ραπάρει με τρόπο που σε κάνει να κολλάς με τη μία.18 τραγούδια σταθμοί για την ελληνική σκηνή με άπειρους συμβολισμούς και υπόγεια μηνύματα,ένα project ασύλλυπτο ακόμα και για τα ευρωπαϊκά δεδομένα.Μεγαλύτερη απόδειξη της (τεράστιας) αξίας του,το γεγονός ότι εμμέσως πλην σαφώς το παραδέχτηκε και ο χοντρός σε συνέντευξη του στον Κανάκη λέγοντας πως δεν γνώριζε ότι ο Νικήτας είχε τέτοια πράγματα στο μυαλό του.Όπως φάνηκε ήταν πολύ δύσκολο για τον Νικήτα να αντέξει το ειδικό βάρος του album,το γεγονός μάλιστα ότι πούλησε σχεδόν τα μισά από το υπερβολικά εμπορικό "στη γιορτή της φαντασίας" τον απογοήτευσε τελείως και τον έριξε στις κραιπάλες με αποτέλεσμα στα περισσότερα live πλέον να μην μπορεί ούτε να τραγουδήσει.Παρόλαυτά με το συγκεκριμένο οι ρόδες μπήκαν για πάντα στην καρδιά μου.
