Πώς σας φάνηκε ο καινουργιος δίσκος των Bon Jovi - The Circle ?

[Garvin]

Bon Jovi - The Circle

 Η νέα δισκογραφική δουλειά των Bon Jovi κυκλοφόρησε στις 10 Νοεμβρίου, με τίτλο " The Circle". Η έννοια αυτού του τίτλου –μεταξύ άλλων- , είναι ότι με αυτήν την κυκλοφορία κλείνει ένας πετυχημένος κύκλος 26 χρόνων μουσικής παρουσίας.Οι προθέσεις της μπάντας να κρατήσουν τα εμπορικά στοιχεία στον ήχο τους, σε συνδυασμό να ικανοποιήσουν και τους fans του παρελθόντος είναι φανερή, καθότι τα ''We Weren't Born To Follow'' και ''Work For The Working Man" θυμίζουν παλαιότερες επιτυχίες όπως τα "Βorn To Be My Baby" και ''Living On A Prayer", που τους έκαναν ευραίως γνωστούς τη δεκαετία των 80's. Στιχουργικά αναφέρονται στην πρόσφατη οικονομική κρίση που οδήγησε πολλούς Αμερικανούς -και όχι μόνο- σε ανεργία και οικονομική αβεβαιότητα. Tην παραγωγή έχει αναλάβει ο John Shanks, ο οποίος συνυπογράφει τη μουσική για τα περισσότερα τραγούδια του δίσκου, καθώς και οι Jon Bon Jovi και Richie Sambora.

Το κομμάτι ''When We Were Beautiful", το οποίο αποτέλεσε και τίτλο του ντοκυμαντέρ που ανασκοπούσε στιγμές από το περσινό tour της μπάντας, είναι ένα συναισθηματικό κομμάτι με ιδιαίτερη ενορχήστρωση . Στο ίδιο μοτίβο,αλλά με λιγότερα επικά χαρακτηριστικά, συναντούμε και τα ''Live Before You Die" και " Learn To Love", δύο κλασικές μπαλάντες από αυτές που οι Bon Jovi μας έχουν συνηθίσει τα τελευταία χρόνια κυρίως.

Ένα πιο hard ύφος βρίσκεται στα κομμάτια '' Bullet" και " Thorn In My Side", όπου ακούμε δυνατά κιθαριστικά riffs και αρκετά "κοψίματα" στα τύμπανα του Tico Torres, τα οποία προσδίδουν ένταση και πάθος. Ακόμα, στο ''Brokenpromiseland", τα γεμίσματα της ρυθμικής κιθάρας στο couple ταιριάζουν απόλυτα με μελωδικό ρεφρέν που απογειώνει τη σύνθεση.

Τα ''Superman Tonight" και "Happy Now" αποτελούν δύο mid-tempo κομμάτια που εύκολα θα μπορούσαν να γίνουν soundtrack κάποιας ρομαντικής κομεντί, αν αναλογιστούμε τους στίχους τους και την ατμόσφαιρα που προσπαθούν να δημιουργήσουν. Tέλος, τα "Love's The Only Rule" και "Fast Cars" είναι δύο τραγούδια κάπως πιο αδύναμα, που δύσκολα κανείς τα ξεχωρίζει στο δίσκο, παρόλο που μαζί με τον Jon και τον Richie, τη μουσική υπογράφει και ο γνωστός hitmaker και συνεργάτης επί πολλά χρόνια Desmond Child.


Δε μπορούμε να κάνουμε συγκρίσεις με το παρελθόν τους, αλλά εύκολα καταλαβαίνει κανείς ότι οι Βοn Jovi από την κυκλοφορία του "Crush" και μετά (σχεδόν μία δεκαετία δηλαδή) έχουν "βολευτεί" σε ένα συγκεκριμένο τρόπο γραψίματος μουσικής που περιλαμβάνει χιλιοπαιγμένες και αναμενόμενες για ένα μέσο αυτί μελωδίες. Το "Τhe Circle" είναι σίγουρα πιο δυνατός –από άποψη συνθέσεων- δίσκος από το προηγούμενο " Lost Highway", όμως δεν εντυπωσιάζει, καθότι τα τραγούδια     -εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις- βασίζονται στις ίδιες μελωδίες. Αναμφίβολα είναι μία καλή επιλογή για τους παραγωγούς mainstream ραδιοφωνικών σταθμών, αλλά στέκεται κατώτερο των προσδοκιών, δίπλα στο όνομα και την ιστορία της μπάντας.

Πάντως, μιας που οι καιροί είναι δύσκολοι για τη δισκογραφία, μία κίνηση που είναι υπέρ του Jon και της παρέας του είναι ότι ο δίσκος διατίθεται μέσω του ανανεομένου site τους www.bonjovi.com στην απόλυτα προσιτή τιμή των 3.99 δολλαρίων. Επίσης, οι fans μπορούν να βρουν σε εξίσου οικονομικές τιμές καινούργια προ’ι’όντα merchandise.

Το tour για την προώθηση του δίσκου ξεκινά στις 19 Φεβρουαρίου στο Key Arena του Seattle και ολοκληρώνεται στις 30 Ιουλίου στο Soldier Field του Chicago. Ούτε λόγος γίνεται για τη χώρα μας, καθότι η Ευρωπα’ι’κή περιοδεία περιλαμβάνει μόνο εμφανίσεις σε Αγγλία και Γαλλία.

Rating: 6/10

[Stinky]

Καθότι τα ''We Weren't Born To Follow'' και ''Work For The Working Man" θυμίζουν παλαιότερες επιτυχίες όπως τα "Βorn To Be My Baby" και ''Living On A Prayer", που τους έκαναν ευραίως γνωστούς τη δεκαετία των 80's

Οχι απλα θυμιζουν.... Ειναι ΟΛΟΙΙΔΙΑ... Ακουγα το We weren't born to follow πριν καιρο στο ραδιοφωνο, και νομιζα οτι καποιος εκανε διασκευη στο You born to be my baby και αλλαξε τους στιχους...
Ειπαμε ρε John, καλος εισαι,αλλα οχι κι'ετσι.

Αυτο το "πραμα" εγω δεν το αγοραζω με την καμια. Ουτε να το κατεβασω δεν θα μπω στον κοπο. Αν εχεις την παλια καλη δισκογραφια ειναι σαν να το χεις 

[Garvin]

οχι περιμενε! ακου αυτο και πες μου μετα αν μοιαζει με το livin on a prayer!

http://www.youtube.com/watch?v=GW5kq6NMGuQ

[Arg0]

Η κριτική είναι δική σου? Αν, όχι δε βάζεις και την πηγή όπως πρέπει? 

[Garvin]

Η κριτική είναι δική σου? Αν, όχι δε βάζεις και την πηγή όπως πρέπει? 

δικη μου ειναι η κριτικη

[Arg0]

δικη μου ειναι η κριτικη

Τότε το παίρνω πίσω περί πηγής. Μπράβο σου που έκατσες και έγραψες! 

[Mistral]

Ελάτε ρε παιδιά.
Ο John και η παρέα του καταρχήν αντέγραψαν τους εαυτούς τους. Πάλι καλά, αν αναλογιστούμε τους άλλους που κλέβουν τους τρίτους.
Οι ομοιότητες πάντως είναι φανερές στα 2 τραγούδια.
Παραπέρα, οι Bon Jovi είναι ένα από τα αγαπημένα μου συγκροτήματα για διάφορους λόγους.
Όπως όμως ειπώθηκε βρίσκονται στο προσκήνιο για 26 χρόνια.
Ότι είχαν να δώσουν το έδωσαν.
Όπως και όλα τα άλλα συγκροτήματα. Γιατί δηλαδή, το νέο album των U2 ή των Scorpions ακούγονται?
Λίγο το Vertigo μου άρεσε και μετά τζίφος (σε σύγκριση πάντα με τα παλαιά τους)

Γενικότερα, όποια παλαιά συγκροτήματα έχουν βγάλει νέα cds δεν ακούγονται απλά επειδή δεν έχουν τίποτα άλλο να δώσουν.
Η απορία μου είναι γιατί συνεχίζουν και βγάζουν cds αφού προφανώς δεν υπάρχει κανένας λόγος.
Μία συναυλία το χρόνο φτάνει για να μείνουν στο προσκήνιο.
Για να μην σχολιάσω το γεγονός πως τα σολαρίσματα του Richie στα τελευταία albums είναι της πλάκας χωρίς νόημα και ουσία.

Απλά πλέον με αφήνουν αδιάφορο οι νέες δισκογραφικές δουλειές των παλαιών καλών συγκροτημάτων και συνεχίζουμε ακούγοντας τα παλιά τους που κακά τα ψέματα τέτοια τραγούδια δεν θα ξαναβγούν. Το παίρνουμε απόφαση κοινώς!
cu!

[faser]

Εντάξει, όταν μιλάμε για Bon Jovi και δη για era 1995-2009 (δηλαδή από το These Days μέχρι και σήμερα) δεν αναφερόμαστε σε κάποιο συγκρότημα που βγάζει δίσκους αριστουργήματα τα οποία θα πρέπει να διδάσκονται στα ωδεία, αλλά για μια πολύ καλή μουσική επιλογή στο αυτοκίνητο όταν θες να κάνεις τη διαδρομή Κηφισιά-Νέα Σμύρνη και δεν θέλεις να αρχίσεις τα βρισίδια λόγω της κίνησης στην Κηφισίας.. Η μουσική τους ακούγεται πολύ ευχάριστα σε σημείο μάλιστα που έχεις να αντιμετωπίσεις και το γνωστό πρόβλημα που έχουν όλοι όσοι ακούνε Bon Jovi (δεν μπορείς με τίποτα να διαλέξεις ποιο είναι το αγαπημένο σου κομμάτι ).. Παρόλο το γεγονός ότι οι δίσκοι τους είναι άκρως εμπορικά στημένοι, εν τούτοις δεν τσιγκουνεύονται σε ενορχηστρώσεις, μελωδίες, συνθέσεις και αυτό είναι προς τιμήν τους.. Ειλικρινά τώρα πείτε μου ποιο γνωστό σας εμπορικό συγκρότημα θα έγραφε κομμάτια όπως το Last Man Standing, Hey God, Say it isn't so των οποίων οι στίχοι είναι ιδιαίτερα καυστικοί προς πολλές κατευθύνσεις.. Με όλα αυτά θέλω να πω ότι υπάρχουν εμπορικά συγκροτήματα που βγάζουν ένα δίσκο με 2 hits (όπου μπαίνει και στα δισκάκια το ανάλογο αυτοκολητάκι "including the super hit ...") και άλλα 8 αδιάφορα κομμάτια 3 λεπτών και στανταρ δομής για να γεμίσει ο δίσκος, και από την άλλη υπάρχουν συγκροτήματα (ή οι εταιρίες τους) που θέλουν να τα "τσακώσουν" αλλά το κάνουν με κάποιο στυλ και κάποιο ταμπεραμέντο.. Για μένα οι Bon Jovi είναι ένα συγκρότημα που απαρτίζεται από 2 πολύ ικανούς songwriters και ένα αρκετά δεμένο σύνολο μουσικών.. Βέβαια, το πέρασμα του χρόνου δεν κρύβεται και τα κομμάτια τους πλέον στερούνται της ενεργητικότητας του παρελθόντος αλλά παρόλα αυτά Θα ήθελα πολύ να τους δώ Ελλάδα (τους έχω δει στο Manchester με 30,000 κόσμο και ήταν υπέροχα) και πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω πως δεν τους έχει φέρει ακόμα προς τα εδώ ο δρόμος τους..

Για τον καινούργιο δίσκο θα επανέλθω όταν θα τον ακούσω.. Συγνώμμη για το off-topic..

[Garvin]

faser, βαλε και το these days στην ''καλή'' εποχή τους! hey god, something for the pain, this ain't a love song...

[Mistral]

@Garvin
βάλτε ακόμα το ομότιτλο These Days, As My guitar lies bleeding in my arms, If that's what it takes, It's hard letting you go".
Και αν θέλετε προσθέστε και από το Crush μερικά κομματάκια και κλείνει η πολύ καλή εποχή έχω την εντύπωση...
Τώρα απλά "Ok so what?"
cu

[faser]

@Garvin & Mistral,

Δεν ξέρω αν το διατύπωσα λάθος, αλλά αυτό που ήθελα να πω είναι ότι η εποχή 1995 - σήμερα, σηματοδοτήθηκε από μια εμπορική στροφή του συγκροτήματος, κατά την οποία όμως οι δίσκοι που γράφτηκαν δεν ήταν αυτό που θα λέγαμε "αρπαχτές".. Κάθε άλλο.. Το These Days έχει τραγουδάρες μέσα, που οι περισσότεροι που τους κατηγορούν δεν μπορούν ούτε κατά διάννοια να γράψουν.. Δεν ξεχωρίζω κάποιο κομμάτι από το συγκεκριμένο δίσκο.. Όλα μου αρέσουν εξίσου, όπως μου αρέσουν και όλα τα κομμάτια του Crush, του Bounce, του Have a Nice Day και του Lost Highway (ειδικά το HaND έχει πολύ ώριμα κομμάτια μέσα).. Επομένως δεν τραβάω μια γραμμή και λέω ότι από το These Days και μετά, οι BJ δεν ακούγονται.. Προσωπικά τους θεωρώ αξιολογότατο συγκρότημα με τη μόνη παρατήρηση, ότι δεν είναι για ... "μελέτη" (όπως ας πούμε όταν βάζεις να ακούσεις ένα δίσκο των Opeth) αλλά για easy listening.. Αυτό που κάνουν όμως, μέχρι σήμερα το κάνουν καλύτερα από όλους..

[Eagle Of Kamelot]

Συμφωνω απολυτα με faser, αν κ δεν εχω ακουσει το "The Circle"...μια χαρα ειναι οι Bon Jovi, μπορει να μην εχουν τιποτα καινουργιο να δειξουν, αλλα τα κομματια τους ακουγονται ευχαριστα και προσωπικα, νομιζω οιτ υπαρχουν πολλες αλλες μπαντες που δειχνουν 100 φορες περισσοτερο κουρασμενοι και διχως ρανιδα εμπνευσης απ' οτι οι Bon Jovi.

[Dr Bluz (G.K.)]

Εχω ακουσει διασπαρτα ορισμενα κομματια και μπορω να πω οτι ακουγονται ευχαριστα. Γενικα οι Bon Jovi, ακομα και μετα τη δεκαετια του '90 μου ειναι πολυ συμπαθες σχημα.

[schizm]

Αυστηρά προσωπικά μιλώντας: αν πετύχω τα εκπονήματα τους της τελευταίας δεκαετίας στο ραδιόφωνο, θα εξαντλήσω το δικαίωμα που μου παρέχεται να στρίψω το κουμπάκι και να αλλάξω σταθμό. Πιθανότατα γιατί μπορώ να βρω δεκάδες άλλες μουσικές εκφράσεις που να μου επιτρέπουν να σπαταλώ το χρόνο μου περισσότερο ευχάριστα από τα αναμασήματα του Γιάννη. Επιτρέπω στις παλιές τους επιτυχίες να εισβάλλουν που και που, όταν εντελώς απενοχοποιημένα θέλω να υπενθυμίσω στον εαυτό μου τις γυμνασιακές καταβολές του. Αλλά κάπου εκεί τελειώνει κι η επαφή μου με τα παληκάρια.

[teo_gp]

Αυστηρά προσωπικά μιλώντας: αν πετύχω τα εκπονήματα τους της τελευταίας δεκαετίας στο ραδιόφωνο, θα εξαντλήσω το δικαίωμα που μου παρέχεται να στρίψω το κουμπάκι και να αλλάξω σταθμό. Πιθανότατα γιατί μπορώ να βρω δεκάδες άλλες μουσικές εκφράσεις που να μου επιτρέπουν να σπαταλώ το χρόνο μου περισσότερο ευχάριστα από τα αναμασήματα του Γιάννη. Επιτρέπω στις παλιές τους επιτυχίες να εισβάλλουν που και που, όταν εντελώς απενοχοποιημένα θέλω να υπενθυμίσω στον εαυτό μου τις γυμνασιακές καταβολές του. Αλλά κάπου εκεί τελειώνει κι η επαφή μου με τα παληκάρια.

Οκ χωρίς πλάκα τώρα. Πώς μπορείς και διαβάζεις τη σκέψη μου