Σαν στα μάτια σε κοιτούσα,
όλα αλλάζανε,
Τα στραβά τα προσπερνούσα
κι οι στιγμές μου τάζανε.
Τώρα όλα μοιάζουν ίδια,
που δεν είσαι εδώ,
και της πίκρας τα στολίδια,
σε στιγμές μετρώ!
Μια βραδιά σαν τόσες άλλες
γνωριστήκαμε…
και στου έρωτα τις στάλες
δροσιστήκαμε…
΄Ομως έφτασε η μέρα
και κρυφτήκαμε,
η αγάπη έγινε σφαίρα,
πληγωθήκαμε!...
Μείναν σκόρπιες αναμνήσεις
και χαλάσματα…
Η καρδιά και οι αισθήσεις
σα φαντάσματα,
ψάχνουν μέσα σ’ άλλα μάτια
να’ βρουν ουρανό,
κι η ζωή με πάει με βάρκα
στον ωκεανό!
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ΝΙΚΗ-ΑΝΝΑ Π.
