Μου αρεσε πολυ το ποιημα σου...θα προτυνα ομως να ησουν πιο συγκρατημενος στην χρηση των επιθετων ειδικα σε ποιηματα σαν αυτο. Δηλαδη νομιζω πως θα ηταν καλυτερα αν το "ξεφορτωνες" λιγο..να καπως ετσι..
Αδιαφορώντας για τα λιγοστά κλαδιά
στα φύλλα ζούμε
άλλοτε σαν παράσιτα
κι άλλοτε σα μεταξοσκώληκες
με την ίδια λαιμαργία
να καλύπτει τη ζωή μας.
Ως το χειμώνα θα έχουμε γίνει κι εμείς
ένα κίτρινο χαλάκι
που τρίζει κάτω απ΄ πατημασιές
άλλου ενός Αγιοβασίλη,
πιο χοντρού και πιο γέρου από πέρυσι.
Δε βλέπουμε ότι κι αυτό το δέντρο πεθαίνει
απ΄ το ίδιο αδυσώπητο τσεκούρι
που όλα τα πετσοκόβει;
Σκατά, πρέπει επιτέλους να βγάλουμε
απ΄ τη ναφθαλίνη τα ξεχασμένα μας φτερά
και να πετάξουμε όσο πιο μακριά μπορούμε.
παντως περα απο αυτο (που μπορει να ειναι και μια σκετη π**αρια αυτο που σου ειπα , ειναι καθαρα υποκειμενικο) το βρηκα παρα πολυ καλο το ποιημα σου , μπραβο...
