Αποστολέας Θέμα: Oνείρου ομοίωμα  (Αναγνώστηκε 1777 φορές)

0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.

Αποσυνδεδεμένος elena351

  • Επισκέπτης
  • **
  • Μηνύματα: 33
  • Φύλο: Γυναίκα
    • Προφίλ
Oνείρου ομοίωμα
« στις: 03/02/10, 23:29 »
           
Κροτάλισμα της αντοχής
ψυχής θυμίαμα
φλέβα στεγνή ανακωχής
ονείρου ομοίωμα.

Λεπτό δριμόνι στεναγμών
ορίζοντος εκλάμψεις
άγρια σύλληψη φραγμών
φωτοστεφάνου λάμψεις.

Χρόνου απειλής εντάλματα
δαιμόνου αερικό
με λάφυρα μαλάματα
ζωής μου μερτικό.

Ασκοί Αιόλου μισάνοιχτοι
βοριά αντάρα
η πύλη τ'ουρανού ορθάνοιχτη
λαού κατάρα .

Το παρακάλι αντηλιάς
σαθρό ψεγάδι
κλωνάρι της αμυγδαλιάς
εκδωράς σημάδι.

Απόρθητα της ψυχής σύνορα
τρούλλος αγύρτη
βλεφαριασμένα ματοτσίνορα
μαντάλωσαν με σύρτη.

 
"Σέρνω μαζί μου τον ευατό μου απο το χέρι ,μην μου τον κλέψει η ανία !"

Αποσυνδεδεμένος anagnostis

  • Επισκέπτης
  • **
  • Μηνύματα: 35
  • Φύλο: Άντρας
    • Προφίλ
Απ: Oνείρου ομοίωμα
« Απάντηση #1 στις: 04/02/10, 02:48 »
Καλά όλα αυτά αλλά μετά? Τί έγινε?

Κάτι του λείπει, μάλλον το νόημα....
Κάτι έχει παραπάνω, μάλλον ένα βαρύ φορτίο λέξεων, άσκοπη η χρήση τους...

Δοκίμασε να το ξεφορτώσεις από τα βαρύγδουπα και περιττά, δώσε του κι ένα κάτι σαν συμπέρασμα, αποτέλεσμα, κάτι τέτοιο τέλος πάντων. Δεν μπορεί, κάτι σημαίνουν όλα αυτά...
« Τελευταία τροποποίηση: 04/02/10, 02:51 από anagnostis »
Ουδέποτε επιχείρησα να γράψω ένα ποίημα. Ουδέποτε έπιασα στα χέρια μου ένα μουσικό όργανο. Τα περιμένω από σας......

Αποσυνδεδεμένος elena351

  • Επισκέπτης
  • **
  • Μηνύματα: 33
  • Φύλο: Γυναίκα
    • Προφίλ
Απ: Oνείρου ομοίωμα
« Απάντηση #2 στις: 04/02/10, 17:08 »
Kαλή σου μέρα anagnostis !
Σε ευχαριστώ πολύ για την αναγνωσή σου και την κριτική σου και λαμβάνω υπόψην μου όλα όσα έθιξες πάνω στο κείμενό μου !
Οφείλω να πώ πώς αναλόγως πώς το εισπράτει το λαμβάνει ο κάθε αναγνώστης ή αναγνώστρια και απο ποιά οπτική γωνία μπορεί να (συλλλάβει )να νοιώσει την μεταφορική ερμηνεία των λέξεων ,φράσεων ακόμη και το όλο κείμενο ήτε είναι στίχοι ήτε πεζό .Μακάρι να μπορούσα να αφαιρέσω τα βαρύγδουπα και περιττά όπως τα αποκαλείς και τις ίσως για πολλούς άσχετες περιττές λέξεις αλλά στην προκειμένη περίπτωση θα πρέπει να διαγράψω όλο το κείμενο(και δεν έχω πρόβλημα το κάνω ) η κάθε του λέξη όμως έχει μεταφορική σημασία και τό όλο θέμα είναι μιά αληθινή προσωπική ιστορία,εμπειρία,περιστατικό,
συμβάν,ή όπως θέλεις πές το το οποίο αισθάνθηκα στη σάρκα μου μέχρι το κόκκαλο και μάτωσε η ψυχή μου ! Είναι κάτι που θα ήθελα να μοιάζει με όνειρο ,αλλά δυστυχώς ήταν μια πικρή φρικτή αλήθεια με άσχημο τέλος .
Δεν είναι υποχρεωμένος ο κάθε αναγνώστης -α να εισπράξει τα ίδια συναισθήματα με εμένα που το έγραψα και αυτό φυσικά είναι σωστό και δίκαιο .
Ναι του λείπει κάτι όπως λές ....του λείπει το όνομα της μικρής Μαρίας που γράφτηκε γι αυτήν και ήταν μόλις 7 ημερών .
Αλλά έχει και εισαγωγή και πρόλογο και κυρίως θέμα και επίλογο .....το τελευταίο του τετράστιχο θέλει να πεί "πώς παρά τις τεράστιες προσπάθειες που έκαναν οι γιατροί να σώσουν το μωράκι μας τα σύνορα της ψυχούλας του παρέμειναν απόρθητα αδιάβατα γιατί την κέρδισε ο τρούλλος αγύρτη (ενός απατεώνα ....ο χάροντας...ο θάνατος )και υπέκυψε  τα βλεφαριασμένα ματοτσίνορά του μαντάλωσαν με σύρτη για πάντα και έγινε αγγελούδι !
Δεν μπόρεσε να αντριδράσει .....δεν πρόλαβε ......
Ίσως το πάρα κάτω κείμενο σε κάνει να μπορέσεις να καταλάβεις περισσότερα !
Σε ευχαριστώ για το χρόνο σου και την καλή σου διάθεση να με διαβάσεις !

   Αγγελούδι μου       
    Σε ένα αγγελούδι....μόλις επτά ημερών ! Αντίο Μαρία ....η αγάπη μου συντροφιά σου !!
    
Τι λόγια Θεέ μου να ψάξω νά᾽ βρώ εκτός το Σ᾽αγαπώ
σαν μάνα ποιές λέξεις γλυκά απόψε να ψιθυρίσω ....
ποιό παιδικό τραγούδι κορούλα μου να σου πώ ....
σφιχτά στην αγκαλιά μου για να σε νανουρίσω ....

Εσύ ουρανέ μου κάνε μία μεγάλη αγκαλιά
μέσα της κλείσε με στοργή το ακριβό μου
να του χαρίζεις μέρα νύχτα χάδια και φιλιά
παρέα πάντα με το κλάμα το βουβό μου....

Σύννεφα πάπλωμα όλα μαζί εσείς να γίνετε
ζεστό το κοριτσάκι μου τις νύχτες να κρατάτε
ξεσκέπαστο μην μείνει ,μην μου τ´ αφήνετε
κι όταν θα θέλει άλλαγμα εμένα να ρωτάτε .

Εσείς όλοι οι αρχάγγελοι προσέξτε τα φτερά του
ένα βλαστάρι είναι μωρό σαν κρίνο τρυφερούδι
ποτέ μην το μαλώσετε, μην κλέψτε τη χαρά του
είναι το πρώτο μου παιδί, το πρώτο μου αγγελούδι.

Κι εσύ Παρθένα Παναγιά που φέρει τ᾽ όνομά σου
εσύ είσαι πιά η μάνα του και η προστάτισσἀ του
μην μου τ ᾽αφήσεις μοναχό, έχε το εσύ σιμά σου
στείλε μου την πρώτη λέξη του και την περπατησιά του.

Όταν αστράφτει και βροντά, μωρό μου να μη φοβάσαι
δίπλα σου θά᾽ ναι ο παππούς,η γιαγιά, η θεία η Μαρία
θά᾽ ρθει μιά μέρα αγάπη μου που πάλι μαζί μας θά᾽σαι
ήταν θέλημα Θεού κακιά στιγμή ίσως και συγκαιρία.

Του παραδείσου τα κλειδιά πήρες νωρίς μωρό μου
δροσοσταλίδα της ψυχής , δική μου ζωγραφιά ....
θά᾽ σαι η πρώτη ῾῾πινελιά ῾῾τα βράδυα στ᾽ όνειρό μου
μέσ´την καρδιά τήν όψη σου κάρφωσα με ῾῾καρφιά ῾῾.

Της μάνας πάντα η καρδιά μόνο στο θάνατο λυγίζει
στ᾽ αντίο του αποχωρισμού ραγίζει η ψυχή της ....
πρίν να το πάρει αγκαλιά ο χάρος το κερδίζει ....
ραγίζουν πέτρες και βουνά στην τελευταία ιαχή της .

Κουκλίτσα μου είσαι ζωγραφιά χαντρούλες για ματάκια
φαίνεσαι τόσο ήρεμο μωρό μου έτσι που ῾῾κοιμάσαι ῾῾
παρέα στον παράδεισο θά᾽ χεις χιλιάδες αγγελάκια
πώς σ᾽ αγαπάμε όλοι μας Μαράκι μου να θυμάσαι....!


( Μαρία Θ. 2009 )
« Τελευταία τροποποίηση: 04/02/10, 19:42 από elena351 »
"Σέρνω μαζί μου τον ευατό μου απο το χέρι ,μην μου τον κλέψει η ανία !"

Αποσυνδεδεμένος anagnostis

  • Επισκέπτης
  • **
  • Μηνύματα: 35
  • Φύλο: Άντρας
    • Προφίλ
Απ: Oνείρου ομοίωμα
« Απάντηση #3 στις: 04/02/10, 17:30 »
Το διάβασα πολλές φορές, elena351 και κάτι μου έλεγε για το φορτίο που κουβαλούσε. Η αγωνία  μου για το "κάτι που σημαίνουν όλα αυτά"
είναι γιατί αυτό το κάτι μου έφερε μνήμες. Οι βαρύγδουπες λέξεις με τρόμαξαν, ίσως και τις ίδιες να είχα και γω βαλμένες αν ήμουν ποιητής
κι ένιωθα την μεγάλη ανάγκη να περιγράψω, να μιλήσω, να εκφράσω, να... να... πες το όπως θέλεις τον πόνο μου για τα τρία μικρά μου αγγελούδια που κάνουν παρέα στη Μαρία σου...

Ας μου συγχωρεθεί, παρακαλώ, αυτή η αδυναμία μου, δεν κατάφερα να μη μιλήσω για το γεγονός αυτό...
Ουδέποτε επιχείρησα να γράψω ένα ποίημα. Ουδέποτε έπιασα στα χέρια μου ένα μουσικό όργανο. Τα περιμένω από σας......

Αποσυνδεδεμένος Αnthia

  • Θαμώνας
  • ***
  • Μηνύματα: 106
  • Φύλο: Γυναίκα
  • Τίποτα δεν είναι τυχαίο...
    • Facebook profile
    • Προφίλ
Απ: Oνείρου ομοίωμα
« Απάντηση #4 στις: 05/02/10, 02:30 »
Γεια σου elena351..........

To διάβαζα ,το ξαναδιάβαζα και κάθε φορά  το μόνο που καταλάβαινα ήταν αυτό το βαρύ φορτίο! κάτι βαρύ και ασήκωτο.....αλλά τι?
Που να το φανταστώ και τι να πω τώρα εκτός του ότι συγκινήθηκα με όλα όσα διάβασα εδώ γενικά!!!!