Εξακολουθεί να μου αρέσει η αμεσότητα των στίχων του δενξέρωκιθάρα. Αυτή η αμεσότητα υπάρχει και σ'αυτούς τους στίχους...Υπάρχει ένας κίνδυνος όταν γράφουμε για κάποια πολύ συγκεκριμένα γεγονότα και μάλιστα δραματικά γεγονότα που συγκλόνισαν κάποια στιγμή όλο το κόσμο. Ο κίνδυνος είναι να γραφτεί κάτι σαχλό που να είναι πολύ κατώτερο της περίστασης.Όμως αυτό το ποίημα δεν είναι τέτοιο. Ειδικά το ρεφρέν είναι αρκετά δυνατό.
Μόνο μία γνώμη...Εγώ θα προτιμούσα στην αρχή, αντί για "ήταν βλακεία" , το " ήταν έγκλημα". Γιατί στο κάτω κάτω έγκληματική ενέργεια ήταν, έστω από αμέλεια, το ότι μαντρώσαν τόσες χιλιάδες νέους ανθρώπους στην πιο ενθουσιώδη θύρα του Ολυμπιακού.
Τέλος να πω έτσι για την ιστορία, ότι φυσικά το πλήγμα ήταν μεγάλο για τα νιάτα του Ολυμπιακού, αλλά μην ξεχνάμε και τον έναν φίλο της ΑΕΚ που χάθηκε μαζί με τους άλλους εκείνη τη μέρα... Βλέπετε εκείνη την εποχή μπορούσε να πάει στο γήπεδο , στη πιο φανατική θύρα των αντιπάλων ο οποιοσδήποτε χωρίς να τον πειράξει κανένας. Έτσι λοιπόν για την ιστορία, γιατί κι αυτόν μανούλα τον έκλαψε. Φρικτή ιστορία, τι να πει κανείς...
