Το δωμάτιο
Σ’ ένα δωμάτιο μικρό
μ’ έχω κλείσει
Στάσιμος σ’ ότι συμβαίνει
αφήνοντας μόνη τη ζωή
να με πηγαίνει
και να με φέρνει πάλι
μ’ ένα σημείωμα ψεύτικο
που δε θα γράφει τίποτα
παρά μόνο άδειες λέξεις
με σημασία ανεύρετη
Λόγια κομψά το στολίζουν
μα ποιος να δει
ποιος να διαβάσει
δίχως κι αυτός να προσπεράσει
αφήνοντας μόνη τη ζωή
να τον πηγαίνει
και να τον φέρνει πάλι
στα παλιά
Κι οι προβολείς τυφλώνουνε
απ’ τη βεράντα
με άπλετη λάμψη
περαστικούς κι όσους τολμούν
να δουν
μέσα απ’ τα κάτασπρα
των παραθύρων φύλλα
μέσα απ’ τα σκέπαστρα
ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ
Έχω πάψει να μιλώ στους ανθρώπους
Οι άνθρωποι ξένοι
Κι εγώ-
σ’ ένα δωμάτιο μικρό
Μόλις που ανασαίνω.
Ν.Κ.
