Μες στα σκοτάδια τριγυρνούσα
μ΄αστέρι φωτεινό για οδηγό
τυφλή ελπίδα μέσα μου κυοφορούσα
πως κάποια μέρα θα σε βρω.
Της φάτνης σου το φως αναζητούσα
αποτυχημένος μάγος με στολίδια
ένα σημάδι σου ακόμη καρτερούσα
μα εσένα σου αρέσουν τα παιχνίδια.
Μ΄ένα αστέρι φωτεινό για οδηγό
τους δρόμους πήρα ένα βράδυ
στο χέρι της καρδιάς μου τον δαυλό
με θύμηση κάποιο παλιό σου χάδι.
Κι οι δρόμοι δεν φτάναν πουθενά
κούραση κι απογοήτευση μεγάλη
βλέμμα θλιμμένο τ΄άστρο να κοιτά
σκέψη που τη νύχτα δεν θα βγάλει.
Σ΄ένα παγκάκι σιδερένιο
έπεσα πικρά να κοιμηθώ
όνειρο να δω μαλαματένιο
εκεί... μπορεί να σ΄αρνηθώ.
