ΟΤΑΝ ΝΥΧΤΩΝΕΙ

[Μιχάλης13]

• Όταν νυχτώνει ξεκινούν βήματα ξένα
  και διασχίζουν τη βουή των λεωφόρων .
  Φώτα χλωμά  καλούνε  μόνους σαν και σένα
  να παραδώσουν το όνειρο τους άνευ όρων .
  Γέλια , φωνές πνιχτές , τραγούδια γερασμένα
  παζάρι για στιγμές άδωρων δώρων .
   
  Αυτές τις νύχτες τις σκεπάζει η βροχή 
  κι ανασταίνει κάθε ανθρώπινο κουφάρι .
  Μα σαν γυρνάς στο σπίτι , μια ενοχή 
  μουσκεύει με λυγμούς το μαξιλάρι .
  Αυτές τις νύχτες που λυτρώνεται η ψυχή
  κι ανοίγει τα φτερά προς το φεγγάρι .
   
  Όταν νυχτώνει ξαγρυπνάνε τα σημάδια
  κάθε πληγής που ‘χει σκουριάσει στους καιρούς .
  Κρυφές ελπίδες  που  τρεκλίζουν στα σκοτάδια
  μήπως γλιτώσουν από κόσμους παγερούς .
  Λύπες , ποτά βαριά   και μεθυσμένα χάδια
  αναπνοές μες σε καπνούς φαρμακερούς .
   
  Αυτές τις νύχτες τις αγγίζει ο βοριάς
  και παρασέρνει στο διάβα του τη μοίρα .
  Κι εσύ ναυάγιο μιας έρημης στεριάς
  κρατάς στα μάτια σου θαλασσινή αλμύρα .
  Αυτές τις νύχτες της παλιάς παρηγοριάς
  που όλο γίνονται τα δάκρυα πλημμύρα . 
   
   
   

[ΧΩΡΙΑΤΗΣ]

Πολύ όμορφο ποίημα γεμάτο εικόνες, συναισθήματα, μνήμες για νύχτες που μας πνίγουν και για άλλες που μας λυτρώνουν
μπράβο από μένα
 
Αν μου επιτρέπεις, ας γράψω κι εγώ κάτι που σκέφτηκα
 
Όταν νυχτώνει η ψυχή μου ταξιδεύει
με των ανέμων και των ίσκιων τα φτερά
τον εαυτό του παρελθόντος μου γυρεύει
να μεταγγίσει τα χαμένα μου ιερά
τα δευτερόλεπτα ονείρων μου μαζεύει
και μετατρέπει την οδύνη σε χαρά.

[Μιχάλης13]

Σε ευχαριστώ πολύ φίλε μου για το σχόλιο σου μα κυρίως για την στιχουργική προσθήκη που έκανες η οποία μου αρέσει πάρα πολύ ! Μία ακόμα στροφή για αυτούς τους στίχους ! Να σαι καλά !