Α’ κουπλέ
Δική σου φίλη θα ‘ναι η σιωπή,
κι’ απόψε ήρθε εδώ ξανά.
Ν’ αφήσει λόγια σου χωρίς μια πνοή,
τους φόβους με μια σιγουριά.
Και νιώθεις πως σε διώχνει πια μακριά,
η πόλη που αγάπησες.
Τα χρόνια σου ζητάς με μια ματιά,
που χρόνια πίσω άφησες.
Ρεφραίν
Έτσι όπως σε κρατώ, στην αγκαλιά μου,
όλα χάνονται και μένεις μόνο εσύ,
στη δική σου σιωπή.
Έτσι όπως σε κρατώ, τα όνειρα μου,
όλα χάνονται και μένεις μόνο εσύ,
μένεις μόνο εσύ.
Β’ κουπλέ
Αν σου ’διναν φτερά θα έφευγες,
απ’ όλους μίλια συ μακριά.
Και κάποια μέρα θα επέστρεφες,
με τα δικά σου τα φτερά.
Κι’ απόψε όλοι τους με μια χαρά,
γλεντούν στην πόλη σου τη ζωή.
Μα νιώθεις πως δεν έχεις πια καρδιά,
και γίνεσαι πικρή βροχή.
Υ.Γ.ψάχνω κάποιο φιλαράκι να μελοποιήσει στίχους μου...
