Πολλές σκιές μιλούν για μετριότητα και για μια γαλή ή ίσως πολλές,
που σουλατσάρουν εδώ και εκεί, μα ποιος είδε έστω μια γαλή πείτε μου,
μιλούν για μετριότητα του ονείρου οι σκιές,
ενώ δε ξέρουν να ξεχωρίσουν την φως της ποίησης από την μικρή αχτίδα της στιχουργικής,
και δε μπορούν να φέρουν από τη λήθη,
που τους άφησε το πέρασμα των παιδικών τους χρόνων,
έναν ειλικρινή στίχο, ελαφρύ ή βαρύ,
με ρυθμό ή χωρίς,
ναι αυτές οι ομοφυλόφιλες σκιές, που δεν έχουν ζωή μα παίρνουν ζωή από το φως του ονείρου,
σου μιλούν για μετριότητα,νεκρέ μου φίλε,
τολμούν και μιλούν για νικητές και χαμένους,
είναι αυτές οι σκιές που βγαίνουν έξω κι ακολουθούν τους ανθρώπους,
και τους χωρίζουν σε νεκρούς και ζωντανούς,
σε μαύρους και λευκούς,
σε πλούσίους και φτωχούς,
ναι νεκρέ μου φίλε, αυτές οι σκιές δεν έχουν ζωή,
αλλά υπάρχουν ακριβώς γιατί υπάρχει το φως,φίλε μου,
μα θα έλεγα περισσότερα γι' αυτές τις σκιές, μα δεν αξίζει φίλε μου,
γιατί είναι μόνο σκιές και σκιές θα παραμείνουν,
ένα γένος που δε θα βρει ποτέ το ταίρι του,
και θ' αναγκάζεται να ζει στην αιώνια παραφύση του.
Τώρα φίλε μου που λείπεις εσύ τι νόημα έχει να μιλάω για σκιές;
