Σ’ ένα παγκάκι ξημερώνεις
οι φλέβες μαυρισμένες, ράκη,
σε είδανε να μαχαιρώνεις
του έμπορα το βαποράκι
και αχταρμά με το ποτό σου
τη νύχτα σου κάνεις τσουνάμι,
και το λευκό το θάνατό σου
ζυγίζεις με αρχαίο δράμι.
Γουέστερν θύμισες κι Απάτσι,
κόρη σε είπαν σαλεμένη,
σε βρήκαν το πρωϊ οι μπάτσοι
ανάσκελα και παγωμένη
Κει πάνω, αν μου επιτρέπεις,
ώσπου το πρόβλημα να λύσω
στα όνειρά σου να με βλέπεις,
κοντά σου θα ‘ρθω, δεν θ’ αργήσω!!
1.08.2010
