Με μια αετίσια πεταξιά
Με μια αετίσια πεταξιά,
θα τρέξω να προλάβω
κι από της γης την ασχημιά
πουλί μου θα σε πάρω.
Δεν θα σ΄αφήσω μοναχή
στου Κόσμου την ασχήμια,
μ΄αυτή σαπίσανε πολλοί
και φύγανε συντρίμια.
Θα ρθω μ΄ένα ζεϊμπέκικο
κι ένα βαρύ τσιγάρο,
για να σε σώσω μάτια μου
και δεν φοβάμαι χάρο.
Θα σου φορέσω δυο φτερά,
μαζί μου θα σε πάρω
κι ουαί της γης την ασχημιά
αν λάχει και τρακάρω.
