Ένιωσα τ' άστρα γύρω μου να σιγοτραγουδούνε
μ'είχαν ακούσει πού 'κλαιγα κι έψαχναν να με δούνε
θέλαν να μου το ξανά πουν, δεν είσαι εσύ για 'μένα
είσαι για χάρτινα φιλιά, φιλιά αριθμημένα
κρύφτηκε η ελπίδα μου λοιπόν μαζί με τα φιλιά σου
έσβησε και η ανεμελιά απ'τη ζεστή καρδιά σου
βολεύτηκες σε μια δουλειά τον σύζυγο προσέχεις
του μαγειρεύεις γεμιστά και έμαθες να αντέχεις
κι εγώ ξέρεις δε σε κατηγορώ, μα στα 'χω μαζεμένα
που 'σουνα μούτρο αναρχικό και τώρα τρως τα ξένα
ήταν χειμώνας όταν έπεσε απ'τα χέρια σου η καρδιά μου
χειμώνας γύρω μου έξω μου, χειμώνας στα όνειρα μου
θολωμένος γυρνώ και γέρνω όπου βρω πεινασμένο γκρεμό
μα είναι το χαμόγελο σου που με αρπάζει πάλι απ' τον λαιμό
πέρασε η φόρα του βοριά
γύρισε η γη ανάποδα κι ήρθε η καλοκαιριά
μα μέσα μου άσπρισα κ ξέχασα τον ήλιο
έμεινα στον πολικό χιονιά και για τον βήχα της καρδιάς μου τίλιο
αλκοολούχο τίλιο τίλιο αλκοολούχο τίλιο τίλιο λοιπόν αλκοολούχο τίλιο
