Η τεχνική βελτιώνεται όταν προσπαθείς να παίξεις πράγματα τα οποία δεν τα κατέχεις πλήρως. Αυτά μπορεί να είναι riffs/solos από κομμάτια που γουστάρεις ή (βαρετές) ασκήσεις. Καλώς ή κακώς οι ασκήσεις είναι απαραίτητες και θα πρέπει να επιμένεις σε αυτές όσο μπορείς.
Όμως επειδή κανείς δεν είναι ρομπότ, καλά κάνεις και το γυρνάς σε κάτι που γουστάρεις... Θα έλεγα ότι για έναν αρχάριο αυτό είναι πιο σημαντικό από το να πλακωθεί σε ασκήσεις και θεωρία. Μία καλή ιδέα θα ήταν να προτείνεις στον φίλο σου να μελετήσετε ένα γνωστό κομμάτι το οποίο να σε εμπνέει να ασχοληθείς. Με τον καιρό, θα έχεις αποκτήσει καλύτερη σχέση με την κιθάρα και θα μπορείς να συγκεντρωθείς καλύτερα σε ασκήσεις αφού θα αντιληφθείς ότι δεν γίνεται χωρίς αυτές να πας πολύ μπροστά.
Συνοπτικά καλό είναι να συνδυάζεις και τα δύο. Μόνο να παίζεις riffάκια οδηγεί σε στασιμότητα και εν τέλει σε βαρεμάρα (ειδικά αν μένεις στα ίδια και τα ίδια - πολύ συνηθισμένη παγίδα), ενώ μόνο με ασκήσεις θα καταντήσεις να είσαι μηχανή που παίζει κιθάρα παρά μουσικός (αν δεν το παρατήσεις το άθλημα).
Καλή συνέχεια
