Αυτό το στίχο τον παιδεύω εδώ και χρόνια
Λέει για έρωτες και αγάπες ξεχασμένες
Μα δε τελειώνει...με κρατάει εδώ αιώνια
Να ζωντανεύω τις εικόνες τις φθαρμένες
Βάζεις τις νότες στη σειρά και βγάζεις ήχο
Μια μελωδία που τα αυτιά μου χαϊδεύει
Κοίτα πως ταίριαξε με το δικό μου στίχο
Ένα τραγούδι που στο χρόνο ταξιδεύει
Εδώ και χρόνια την αγάπη τους μαθαίνει
Δε σταματάει...συνεχίζει...δε σωπαίνει
Κι αν βρει τα δύσκολα...αυτό θα ξεγλιστρήσει
Σαν το ποτάμι που πίσω δε γυρίζει
Και το τραγούδι όπου να'ναι θα τελειώσει
Δε ζει αιώνια αυτή η μελωδία
Θα βγούνε άλλα...πιο χαρούμενα τραγούδια
Που θα μιλάνε για αγάπη και ευτυχία
