Τώρα που στέκομαι εδώ,μες στης ζωής τον δρόμο
βρίσκω σημάδια των καιρών,που βάσταγα στον ώμο
είναι στυγνά και γρήγορα,τις μοίρας μου τα χρόνια
θυμάμαι που μου έλεγες,σαν κοίταζα τα πιόνια
είναι θολά και εφήμερα,τα χρόνια που χω γράψει
με της βαλίτσες μου σκυφτός,κανείς δεν θα με ψάξει
ότι και αν κράτησα απ' της ζωή, το νήμα έχω πιάσει
και της αλήθειας μου το φώς,εγώ έχω δαμάσει
ρεφραιν
είναι τα όνειρα νεκρά ,που έχω στο μυαλό μου
σαν ακροβάτης μοναχός ,μέσα στον βωμό μου
έχω ένα άγγελο ξανθό,να δείχνει την πορεία
για της ψυχής μου τον παλμό,μέσα στην αμαρτία
είναι λυτά και αδιάφορα,τα λάθη που χω φτιάξει
γιατί δικάζομαι χωρείς,το πνεύμα να χω αλλάξει
και τώρα που τελειώσανε,της μοίρας τα ταξίδια
κόβω τα όμορφα φτερά,που είχα για πυξίδα.
