Κ επειτα πανω στην σκηνη νιωθεις αλλιως ρε παιδι μου..... εισαι σε δραση κ δινεις παρασταση με τον καλυτερο σου εαυτο! Γουσταρεις αδρεναλινη!
Eγω παλι στις προβες εδινα τον καλυτερο μου εαυτο....Ακριβως αυτο που λες...
Στα λαηβ ημουνα ενα κατααγχωμενο αγγουρι σε μια ακρη της σκηνης με κιθαρα τοποθετημενη σε υψος pat metheny...
Για το μεταλ που παιξαμε ολες τις φορες δεν κανει αυτο...καθολου.
Αν ημουν απο κατω και με εβλεπα, δεν θα ελεγα σε καμια περιπτωση τα δικα σου λογια.
Ο καθενας βεβαια ειναι διαφορετικος.
Οποτε μαλλον στο δωματιο μου θα πω.
Κι οσο για το εταιρον ημιση δεν προκειται να καταλαβει τι αξια εχουν αυτα που θα της παιξω, μια και δεν εχει καθολου
αντιληψη για τη μουσικη που εκτιμω
(π.χ. θα παιξω κατι απο Opeth - Damnation κατι σε porcupine tree κατι σε floyd, αλλα αυτη θα γουσταρει πολυ περισσοτερο τις ομορφες συγχορδιες, τοποθετημενες σε τυχαια σειρα, που βρισκει κανεις σε βιβλια κιθαρας για αρχαριους οι οποιες τυχαινει να ακουγονται αρκετα "εντεχνες" για το αυτι της)...
Οποτε δεν θα μπω στον κοπο, ποσο μαλλον να κουβαλησω και παραλια την κιθαρα μου!